Lezersrecensie
Recensie van De Japanse tuin door Marthe Verberck
Wanneer ik te horen kreeg dat we zelf een literaire recensie moesten schrijven, zat ik niet meteen te springen van vreugde. Ik ben namelijk niet het type dat uitzonderlijk graag leest. Het feit dat we een recensie over een thriller moeten schrijven, maakt dit wel al leuker voor mij. Als ik boeken lees zijn dit namelijk zo goed als al-tijd misdaadverhalen. Ik had nog nooit een boek van Pieter Aspe gelezen maar ik had al wel vaak horen zeggen dat hij hele goede misdaadverhalen schrijft. Dit is dan ook de reden dat ik voor ‘De Japanse tuin’ heb gekozen. Deze keuze heb ik me achteraf dan ook zeker niet beklaagd.
Aspe is de meestgelezen misdaadauteur in Vlaanderen en Nederland. Hij is begonnen met zijn mis-daadreeks in 1995, met het boek ‘Het vierkant van de wraak’. Deze reeks bevat tot nu toe 37 boeken. Naast deze reeks heeft hij ook nog enkele novellen geschreven, waar De Japanse tuin er één van is. Hij heeft zijn werk ook nog uitgebreid met enkele strips. De Japanse tuin is verschenen in 2008 door uitgeverij Manteau. Aspe heeft onder andere Hercule Poirotprijs, Humo’s Gouden Bladwijzer en Hercule Poirot Oeuvreprijs gewonnen. Op de zender VTM is er ook een serie gebaseerd op zijn werk dat momenteel al 10 seizoenen bevat. Aspe is niet enkel succesvol in Vlaanderen en Nederland. Zijn werk wordt ook gelezen in onze omliggende landen zoals Frankrijk, Duitsland en Italië maar ook in Zuid-Afrika. Ook hier zijn de boeken zeer succesvol. Zijn boeken gaan voornamelijk over hoofdinspecteur Pieter Van In en officier van Justitie Hannelore Martens. In ‘De Japanse tuin’ hebben hoofdinspecteur Lies Rutten en haar assistent Rudi Nelissen de hoofdrol. Pieter Van In krijgt ook in dit verhaal een kleine rol. Het verhaal speelt zich af in Hasselt, wat tegenstrijdig is met de locatie van zijn meeste boeken, Brugge. Rutten en Nelissen, twee zeer goed overeenkomende collega’s, krijgen in dit verhaal te maken met verschillende moorden te beginnen met die van Stijn Olaerts. Wanneer ze Stijns lijk vinden, vinden ze ook ineens een lidkaart van een bibliotheek. Dit brengt hem naar Raf Swennen, de man die het archief van de bibliotheek beheert. Ongeveer één dag na de moord op Stijn Olaerts, sterft ook Helena Bijlens, de vriendin van Stijn, op mysterieuze wijze. In het appartement van Helena vinden Lies en Rudi een brief met het adres van meneer en mevrouw Verdonck. Lies denkt direct aan haar ex-collega Anja Verdonck die enkele jaren geleden ook vermoord is maar waarvan na enkele da-gen het onderzoek al is stopgezet. Wanneer ze het koppel bezoeken blijkt dat deze ook effectief de ouders zijn van Anja. Het politieduo begint te suggereren dat deze moorden misschien iets met elkaar te maken kunnen hebben. Na verloop van tijd wordt ook Raf Swennen vermoord in zijn eigen archief. Wanneer Lies en Rudi terechtkomen Schepers hebben ze al vrij snel door dat er meer aan de hand is dan gewoon enkele moorden en dat dit verder moet uitgezocht worden.
Het spreekt voor zich dat het boek een misdaadverhaal is. In het verhaal worden verschillende mensen één voor één vermoord. Het lijkt me dus ook niet zo vanzelfsprekend dat hij iets probeerde te bereiken met dit boek zo-als een taboe doorbreken of choqueren. Het boek bevat dus ook niet echt een moraal tenzij je kijkt naar het feit dat de mensen die vermoord worden iets met drugs te maken hebben. Niet dat de meeste mensen dagelijks te maken krijgen met drugs, maar toch is het een thema dat aansluit bij onze leefwereld. Mensen die in contact komen met drugs zijn vaak helemaal het juiste pad kwijt en wonen dan ook in kraakpanden wat ook in dit boek is. Het is dus een realistisch verhaal. Ook de angst rond de zwangerschap van Lies zorgt voor een realistisch geheel. In het verhaal durft hij ook wel kritiek te geven op de alledaagse maatschappij zoals het feit dat het meisje dat Stijns dode lichaam vindt pas na een zekere tijd serieus wordt genomen of op de manier waarop de straten sneeuwvrij worden gemaakt. Het realistisch karakter van het boek zorgt ervoor dat je inleven helemaal geen probleem is. Zonder enige moeite zit je mee in het verhaal. Het voornaamste doel dat Aspe met dit boek wilde bereiken, was ontspannen en amuseren. Dit pakt hij dan ook aan door een boek te schrijven dat niet al te veel drama bevat en je elke minuut graag leest. Het eerste wat me opviel toen ik het boek begon te lezen was de uiterst vlotte schrijfstijl die Aspe heeft. Zijn zinnen zijn duidelijk en de woorden die hij gebruikt zijn makkelijk te verstaan voor iedereen. In dit boek komt niet zoveel vakjargon aan bod. Dit maakt dat het boek niet enkel goed verstaanbaar is voor mensen die achtergrond hebben bij de politie of voor mensen met een uitgebreide kennis van de taal. Het verhaal heeft een alwetend vertelstandpunt. Dit is bij deze stijl van schrijven vaak heel aangenaam en veel voorkomend omdat de lezer al hints krijgt over wie de moordenaar of misdadiger is zonder dat deze te hard opvallen. Dit was naar mate het einde van het verhaal ook meer het geval in dit boek. Wat wel in dit boek niet zo sterk was, vond ik de spanning. De spanningsopbouw kon beter. Het boek ontbrak wat spanning maar misschien had ik gewoon meer verwacht omdat dit een boek is van Pieter Aspe, een gewaardeerd schrijver. Wat ik wel uitermate sterk vond, was de manier waarop het boek mij gefascineerd kon houden. Ik heb het boek in één keer uitgelezen, omdat ik het zo interessant vond en dat heb ik toch niet zo vaak. Het ver-haal was dus ook niet te langdradig. Als dit het geval is, verlies je sneller je concentratie en aandacht wat dan ook niet veel goeds zal doen aan de spanningsopbouw. Het duurde vrij lang vooraleer duidelijk werd wie verantwoordelijk was voor de moorden. Wanneer er dan uiteindelijk wordt verteld wie dit heeft gedaan, wordt dit heel snel gedaan. Dit had uitgebreider verteld mogen worden.
Ik vond dit boek zeker en vast goed. Misschien wel minder dan wat ik verwachtte van Pieter Aspe net omdat hij zo gewaardeerd is. Het inlevingsvermogen en de schrijfstijl vond ik wel zeer aangenaam. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet geven zou ik zeggen dat ik de spanning een beetje zwak vond en het vrij lang duur-de vooraleer het verhaal echt op gang kwam.
Voor mij is dit boek dus een zekere aanrader. Het is heel ontspannend en dat is vooral wat ik zoek in een boek.
Bibliografie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Aspe
http://www.wpg.be/manteau/auteurs/pieter-aspe
Aspe is de meestgelezen misdaadauteur in Vlaanderen en Nederland. Hij is begonnen met zijn mis-daadreeks in 1995, met het boek ‘Het vierkant van de wraak’. Deze reeks bevat tot nu toe 37 boeken. Naast deze reeks heeft hij ook nog enkele novellen geschreven, waar De Japanse tuin er één van is. Hij heeft zijn werk ook nog uitgebreid met enkele strips. De Japanse tuin is verschenen in 2008 door uitgeverij Manteau. Aspe heeft onder andere Hercule Poirotprijs, Humo’s Gouden Bladwijzer en Hercule Poirot Oeuvreprijs gewonnen. Op de zender VTM is er ook een serie gebaseerd op zijn werk dat momenteel al 10 seizoenen bevat. Aspe is niet enkel succesvol in Vlaanderen en Nederland. Zijn werk wordt ook gelezen in onze omliggende landen zoals Frankrijk, Duitsland en Italië maar ook in Zuid-Afrika. Ook hier zijn de boeken zeer succesvol. Zijn boeken gaan voornamelijk over hoofdinspecteur Pieter Van In en officier van Justitie Hannelore Martens. In ‘De Japanse tuin’ hebben hoofdinspecteur Lies Rutten en haar assistent Rudi Nelissen de hoofdrol. Pieter Van In krijgt ook in dit verhaal een kleine rol. Het verhaal speelt zich af in Hasselt, wat tegenstrijdig is met de locatie van zijn meeste boeken, Brugge. Rutten en Nelissen, twee zeer goed overeenkomende collega’s, krijgen in dit verhaal te maken met verschillende moorden te beginnen met die van Stijn Olaerts. Wanneer ze Stijns lijk vinden, vinden ze ook ineens een lidkaart van een bibliotheek. Dit brengt hem naar Raf Swennen, de man die het archief van de bibliotheek beheert. Ongeveer één dag na de moord op Stijn Olaerts, sterft ook Helena Bijlens, de vriendin van Stijn, op mysterieuze wijze. In het appartement van Helena vinden Lies en Rudi een brief met het adres van meneer en mevrouw Verdonck. Lies denkt direct aan haar ex-collega Anja Verdonck die enkele jaren geleden ook vermoord is maar waarvan na enkele da-gen het onderzoek al is stopgezet. Wanneer ze het koppel bezoeken blijkt dat deze ook effectief de ouders zijn van Anja. Het politieduo begint te suggereren dat deze moorden misschien iets met elkaar te maken kunnen hebben. Na verloop van tijd wordt ook Raf Swennen vermoord in zijn eigen archief. Wanneer Lies en Rudi terechtkomen Schepers hebben ze al vrij snel door dat er meer aan de hand is dan gewoon enkele moorden en dat dit verder moet uitgezocht worden.
Het spreekt voor zich dat het boek een misdaadverhaal is. In het verhaal worden verschillende mensen één voor één vermoord. Het lijkt me dus ook niet zo vanzelfsprekend dat hij iets probeerde te bereiken met dit boek zo-als een taboe doorbreken of choqueren. Het boek bevat dus ook niet echt een moraal tenzij je kijkt naar het feit dat de mensen die vermoord worden iets met drugs te maken hebben. Niet dat de meeste mensen dagelijks te maken krijgen met drugs, maar toch is het een thema dat aansluit bij onze leefwereld. Mensen die in contact komen met drugs zijn vaak helemaal het juiste pad kwijt en wonen dan ook in kraakpanden wat ook in dit boek is. Het is dus een realistisch verhaal. Ook de angst rond de zwangerschap van Lies zorgt voor een realistisch geheel. In het verhaal durft hij ook wel kritiek te geven op de alledaagse maatschappij zoals het feit dat het meisje dat Stijns dode lichaam vindt pas na een zekere tijd serieus wordt genomen of op de manier waarop de straten sneeuwvrij worden gemaakt. Het realistisch karakter van het boek zorgt ervoor dat je inleven helemaal geen probleem is. Zonder enige moeite zit je mee in het verhaal. Het voornaamste doel dat Aspe met dit boek wilde bereiken, was ontspannen en amuseren. Dit pakt hij dan ook aan door een boek te schrijven dat niet al te veel drama bevat en je elke minuut graag leest. Het eerste wat me opviel toen ik het boek begon te lezen was de uiterst vlotte schrijfstijl die Aspe heeft. Zijn zinnen zijn duidelijk en de woorden die hij gebruikt zijn makkelijk te verstaan voor iedereen. In dit boek komt niet zoveel vakjargon aan bod. Dit maakt dat het boek niet enkel goed verstaanbaar is voor mensen die achtergrond hebben bij de politie of voor mensen met een uitgebreide kennis van de taal. Het verhaal heeft een alwetend vertelstandpunt. Dit is bij deze stijl van schrijven vaak heel aangenaam en veel voorkomend omdat de lezer al hints krijgt over wie de moordenaar of misdadiger is zonder dat deze te hard opvallen. Dit was naar mate het einde van het verhaal ook meer het geval in dit boek. Wat wel in dit boek niet zo sterk was, vond ik de spanning. De spanningsopbouw kon beter. Het boek ontbrak wat spanning maar misschien had ik gewoon meer verwacht omdat dit een boek is van Pieter Aspe, een gewaardeerd schrijver. Wat ik wel uitermate sterk vond, was de manier waarop het boek mij gefascineerd kon houden. Ik heb het boek in één keer uitgelezen, omdat ik het zo interessant vond en dat heb ik toch niet zo vaak. Het ver-haal was dus ook niet te langdradig. Als dit het geval is, verlies je sneller je concentratie en aandacht wat dan ook niet veel goeds zal doen aan de spanningsopbouw. Het duurde vrij lang vooraleer duidelijk werd wie verantwoordelijk was voor de moorden. Wanneer er dan uiteindelijk wordt verteld wie dit heeft gedaan, wordt dit heel snel gedaan. Dit had uitgebreider verteld mogen worden.
Ik vond dit boek zeker en vast goed. Misschien wel minder dan wat ik verwachtte van Pieter Aspe net omdat hij zo gewaardeerd is. Het inlevingsvermogen en de schrijfstijl vond ik wel zeer aangenaam. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet geven zou ik zeggen dat ik de spanning een beetje zwak vond en het vrij lang duur-de vooraleer het verhaal echt op gang kwam.
Voor mij is dit boek dus een zekere aanrader. Het is heel ontspannend en dat is vooral wat ik zoek in een boek.
Bibliografie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Aspe
http://www.wpg.be/manteau/auteurs/pieter-aspe
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
