De bizarre surrealistische kristallen bol

Op de laatste inschrijfdag van de leesclub voor Graphic Novel (of luid op leesboek) BELLA gaf ik me toch nog op. Na de vorige leesclub (Helemaal Niks van de lichtgeraakte prutser -say it like it is- Koen Gubbels die mijn kritiek persoonlijk opvatte en vond dat ik aan schrijvertje pesten deed omdat ik zijn boek getiteld NIKS ook daadwerkelijk Niks vond, dat iemand het gewoon een prul vond kwam niet bij Gubbels op) was ik om meerdere redenen wel even klaar met leesclubs.

Maar hey, een Graphic Novel van een Belgische schrijver, daar wilde ik dan eigenlijk toch wel bij zijn. Het bleek het beste idee van de maand want ik ontdekte een schrijver en kreeg er een pracht Graphic Novel bij thuis gestuurd.

Belgen die schrijven kunnen bij mij sowieso weinig verkeerd doen, ik weet niet waarom maar ik lees veel minder Nederlandse schrijvers dan Belgen. Misschien omdat het bij de Belg vaak wat ruwer en rauwer en echter is dan in de Nederlandse romans waar de hoofdpersonen voor mijn gevoel veel te vaak van die doorgestudeerde saaie lullen zijn. (Wolkers uitgezonderd natuurlijk, superheld en uitvinder van rauw ruw en echt; en zo zijn er uiteraard nog wel wat Nederlandse schrijvers die ik graag lees, maar dat alles terzijde, ik dwaal volledig af, al geeft dat niet, tijd zat, dus watdefuk).

Dat Joost Vandecasteele ook romans geschreven had wist ik niet (sterker, ik had nog nooit van Joost Vandecasteele gehoord), maar ter voorbereiding en uit nieuwsgierigheid googlend op Joost Vandecasteele las ik iets over zijn debuut:

"Vandecasteele troont ons mee in een spooky en tegelijk ook hedonistisch universum dat slechts een paar ademtochten in de toekomst ligt. De tien verhalen uit ’Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij’ denderen aan een helse rotvaart over je heen en zijn als een vernuftig onderaards gangenstelsel met elkaar verbonden. Het zijn verhalen over overleven in een vijandige metropolis, omgaan met excessief geweld, ongebreidelde consumptie, rebellie en irritante exen"

Hetgeen mijn interesse gelijk aanwakkerde en in between books ben ik dat in e-book vorm (niet mijn favoriete manier van lezen, ik ben een ouderwetse boekenlezer, maar in dit geval wel erg snel beschikbaar) gaan lezen. En dat boek beviel mij enorm goed (al ben ik pas halverwege, maar dat terzijde en mag de pret geenszins drukken) en zo werd mijn "zin in" voor wat betreft Bella nog groter.


Bella is geen graphic novel in de traditionele zin van het stripboek met tekening & tekstballon. Het is een korte roman die bont geïllustreerd is.

Net als in zijn debuutroman krijg je ook in Bella een kijkje in Joosts Kristallen Bol.

De wereld is rap op weg naar de klot'n te gaan, de mensheid wordt met de minuut gekker en Joost geeft een overzicht van tientallen voorbeelden van "als je dacht dat het niet gekker kon, wacht en zie...".
Vandecasteele heeft een bizarre fantasie (en daar hou ik van, zelf heb ik namelijk ook een bizarre fantasie, dus dat treft!) en zo ontstaat een surrealistisch apocalyptisch verhaal wat eigenlijk geen verhaal is (maar toch ook weer wel, maar met minder verhaalstructuur dan in zijn debuut) waarin je duidelijk de stand up komiek Joost Vandecasteele kunt herkennen. Uiteindelijk heeft het verhaal gewoon een start en een finish, maar het dient vooral als geraamte voor de bizarre gedachten, acties, trends, ideeën en andere gekkigheden waar de mensheid in de nabije toekomst mee op de proppen komt.
Egoïsme pillen, beschaafde aliens die ons verkeerd begrijpen, happenings om indruk op de aliens te maken, vaders die ergens mee kampen, ach te veel om op te noemen, een eindeloze reeks bizarre voorvallen en trends komen voorbij.

Voor wie een gewoon verhaal met kop en staart wil, precies volgens de literaire wetten is Bella wellicht een bad trip, maar voor wie open staat voor een bak futuristische surrealistische idiote bizarre geweldig gevonden ideeën is Bella een heerlijke trip door een wonderlijk universum wat maar een klein stukje verwijderd is van het onze.