Hallucinant Spookverhaal

Een horror verhaal werd het genoemd, een thriller ook. Twee hokjes waar Zusje Dood niet in thuis hoort. Een spookverhaal is nog de beste omschrijving voor dit –naar uit een door William Gay in 2000 geschreven artikel blijkt- op ware feiten gebaseerde verhaal.

De hoofdpersoon is een schrijver die na een bekroond debuut kampt met een writers block. Zijn uitgever adviseert hem een commercieel tussendoortje te schrijven. Schrijver David reist af naar een klein plaatsje waar hij in een oud huis gaat wonen op een landerij waar het schijnt te spoken. Hij wil het oude spookverhaal nieuw leven inblazen. Zijn vrouw en jonge dochter gaan mee.

Via zijn nieuwe plaatsgenoten hoort hij een verhaal over het huis en een voormalige bewoner. Die langzaam maar zeker gek wordt, en dingen gaat zien die anderen niet zien, heel levendige hallucinaties krijgt.
Zijn agent bezorgt hem een boek waarin beschreven wordt hoe een bewoner getergd wordt door een oude geest, je mag zelf bedenken waar die bewoner dat aan heeft te danken. Het door Gay geschreven artikel wat na het eigenlijke verhaal is opgenomen verwijst naar dit deel van het boek en blijkt op een bestaand Amerikaans spookverhaal gebaseerd te zijn.

Tijdens het lezen ontstond de verwachting dat de verhalen uit oude tijden en de switchen naar het heden een opmaat waren naar de verder oplopende gekte van de schrijver. Die gaat dingen zien die vorige bewoners ook zagen, maar uiteindelijk stopt het boek vrij abrupt. En met een hoofdstuk waarin het huis of de geesten geen rol spelen.

Dat het boek vrij abrupt eindigt is dan weer te verklaren door het gegeven dat het een onvoltooid script betreft en dat William Gay in 2012 op 70 jarige leeftijd overleden is.

Op zich zou je uit de laatste zinnen op kunnen maken dat de schrijver definitief ten prooi was gevallen aan de waanzin van het huis en de landerijen. Maar eigenlijk is het na het voorgaande laatste deel van het boek wel wat erg plotseling omdat het zoals gezegd al een tijdje over een heel andere, niet zo magische gebeurtenis, gaat. Hierin zit voor mij ook het meest onvoltooide, dat het laatste stuk eigenlijk een tussenstuk lijkt te zijn en dat het daarna pas echt los was gegaan, ware het niet dat William Gay niet aan dat deel van het boek toe is gekomen.

Wat overblijft is een mooi opgebouwd en naar een climax toewerkend verhaal over een behekste landerij. Gay gaat heen en terug in de tijd, is daarin ook in zijn schrijfstijl consequent, de stukken uit vorige eeuwen zijn ouderwetser geschreven dan de stukken uit de tegenwoordige tijd. Gay voegt gaandeweg meer achtergronden over de geschiedenis van het huis en zijn voormalige bewoners toe. De schrijver die het spookverhaal uitwerkt gaat zelf ook dingen zien en ook zijn dochtertje ziet op een gegeven moment een horrorversie van een Beer Poeh video.

Spookachtig, eng, soms ronduit bloederig, maar soms ook paginas voortkabbelend, op een prettige manier. Er blijft wel continu iets dreigen. Het boek is ook niet te vergelijken met het eerder in het Nederlands uitgebrachte Schemer, dat is een veel bizarder verhaal met meer krankzinnige personages, Southern Gothic op zijn best. Little Sister Death is meer een ouderwets spookverhaal.

Nadeel is dat de climax waar het boek naar toe werkt niet komt, het eindigt vrij plotseling, voor mijn gevoel vlak voor de climax daadwerkelijk was gekomen. Nu komt het er op neer dat je een aantal zaken zelf uit moet vogelen. Zo begint het boek met een gebeurtenis die zich rond 1785 afspeelt. Het hoe en waarom van dat deel en die gebeurtenissen blijft (mij) onduidelijk. Ik heb het idee dat het in dat laatste deel misschien ook duidelijker was geworden wat daar nou precies aan de hand was. Het lijkt "the root of all evil" te zijn. Maar blijft een raadselachtig en bizar gebeuren.