Grimmig toekomstbeeld overtuigt

Adrian Tchaikovsky is een Britse fantasyauteur, die zich sinds 2015 ook op sciencefiction toelegt. Hij werd bekend met zijn tiendelige serie Shadows of the Apt. In deze fantasysetting hebben alle kinden-volkeren een eigenschap of uiterlijkheid van een insectensoort en kunnen de Apt omgaan met technologie en de Inapt met magie. Wereldbouw is dus wel toevertrouwd aan deze schrijver. In 2015 kwam zijn eerste sciencefictionboek uit: Children of Time, waarmee hij de Arthur C. Clarke Award won. Dus ook met SF kan hij goed uit de voeten.

Dat bewijst hij nogmaals met de novelle Ironclads, verschenen bij Solaris, een imprint van Rebellion Publishing. In boekvorm is het een prachtig vormgegeven gelimiteerde hardcover, met stofomslag en een iconische, in het binnenwerk herhaalde, illustratie van een Ironclad voorop. Ironclads zijn hightech harnassen, waar de superrijken (Scions) van de wereld zich in verplaatsen: een soort extreem beveiligde huiskamer op poten, met overal wapens en ondoordringbaar pantser, waar ze alleen uit komen in hun eigen thuisfort of in een versterkt en afgeschermd hoofdkantoor.

De openingsbladzijden zetten direct de toon: misfit soldaat Sturgeon (want intellectueel in een Amerikaans leger van godsdienstfanaten en arme sloebers) legt uit hoe het zit met de Hoge Heren. Door de hele geschiedenis heen hebben de rijken zich alleen met oorlog ingelaten vanuit ondoordringbare harnassen en fortificaties, waar ze geen gevaar lopen en ze de Gewone Man kunnen afslachten. De nieuwste personificaties daarvan, de Scions in hun Ironclads, zijn niet anders: de soldaten van de USA en UK (na Brexit nogal een achterbuurt geworden) vechten met de Scandinaviërs, maar pas als de Scions (van welke partij ook) zich er mee bemoeien wordt het écht een slachtpartij.

In die situatie arriveren sergeant Regan en zijn soldaten Franken en Sturgeon in de UK. Al snel krijgen ze een speciale missie, samen met een dronepiloot en een verkenner: vind een vermiste Scion, die achter de vijandelijke linies is verdwenen. Maar, zoals de tagline van het boek zegt: ‘Scions have no limits. Scions do not die. And Scions do not disappear.’ Dus Regan en zijn mensen hebben een probleem…

Hun missie voert hen diep de Nordlanden in, waar ze vechten met Zweedse troepen, onderhandelen met bedrijfsagenten met zware wapens en in de problemen geraken met Finse geheimagenten in wel heel vreemde en bedreigende vorm.

Het boek leest afwisselend als een actiefilm – soms zelfs als een futuristische ‘Saving Private Ryan’, waar de kogels je om de oren fluiten – en een cynisch commentaar op de wereldgeschiedenis. Dat laatste vooral door de tirades en levenslessen die soldaat Sturgeon regelmatig over zijn maten uitspuwt. Ondanks dat die twee narratieve vormen niet bij elkaar lijken te passen, werkt het uitstekend. Het sociaal-economische commentaar geeft extra punch aan de actie en maakt de paranoïde instelling van de hoofdpersonen meer dan geloofwaardig. In 159 bladzijden knalt Tchaikovsky zijn naargeestige toekomstige wereld in briljante kleuren door je kop: must-read militaire sciencefiction.

Tchaikovsky schreef deze novelle vóór Brexit en de Amerikaanse presidentsverkiezingen, maar het verhaal ligt heel strak op de lijn die je daaruit de toekomst in kunt trekken. Gripping stuff en zeker een goede voedingsbodem voor een vervolg.  

Een interview met Adrian Tchaikovsky over deze novelle is eerder op Hebban gepubliceerd: Adrian Tchaikovsky schetst de toekomst van oorlog.