Liefdesverhaal annex Murder Mysterie

Een boek wat op zich best boeit, maar wat ook een aantal minpunten heeft. Ten eerste is het veel te lang, mede doordat sommige gebeurtenissen veel te vaak terug komen; Joël Dicker herhaalt veel en gretig en dat voegt te vaak niets toe, het houdt slechts op. Sommige karakters zijn wel erg clichématig en wat mij betreft had de Zwitser Dicker dit verhaal in Zwitserland laten spelen in plaats van in de VS.

Ondanks bovenstaande minpunten is het toch een goed boek. Met name de laatste 150 paginas waarin het mysterie langzaam maar zeker onthult wordt is sterk. Daarvoor flashbackt het verhaal terug naar de maanden juli/augustus 1975 waarin Harry en Nola verliefd worden en hun kort maar krachtige relatie plaats vindt. In Aurora, een klein stadje van ons kent ons. Die tijd wordt (te) uitgebreid beschreven. In het heden is Marcus bezig met de speurtocht, samen met een sergeant van de politie die ook onderzoek doet.

Een boek van een schrijver over schrijvers. Over de verwachtingen van een bijzonder commerciële uitgever die zijn sterauteur onder grote druk zet, over de mechanismen van het uitgeverswereldje, over hoe je een boek in de markt zet. “De waarheid over de zaak Harry Quebert” is ook bijzonder goed in de markt gezet. Maakt het boek zijn hype waar? Deels. Het is niet het sensationele boek wat beloofd werd, maar wel een onderhoudend liefdesverhaal annex zoektocht naar de ingewikkelde waarheid achter een groot mysterie. Het had alleen ongeveer 200 paginas korter mogen zijn. En wat minder cliché Amerikaanse romanpersonages had het boek ook goed gedaan. Blijft over een mooi murder mystery. Over een bijzonder kind. Aardig boek, geen sensatie.