De grauwe kiekendief

De man op de dijk van Elvira Werkman gaat over Ben Koks, die in het noordoosten van Groningen in 1990 een broedend paartje van de grauwe kiekendief ontdekt. Deze ontdekking is de aanzet tot een breed opgezet plan om deze prachtige roofvogel te beschermen. Werkman schetst vrij rechttoe rechtaan hoe dit in zijn werk is gegaan en hoe Koks de juiste toon trof toen hij zich bij boeren en grasdrogerijen meldde om draagvlak te zoeken voor de bescherming van deze vogel.
Maar het boek is nog wel iets meer. Werkman citeert uit haar dagboeken die ze bijhoudt als ze meegaat op veldwerk. Ze laat zien hoe de lijnen der macht in dit lege landschap lopen. Als roofvogels worden vergiftigd kun je beter de herenboeren verwittigen dan de hermandad inschakelen. Verder laat Werkman zien hoe de grauwe kiekendief van Nederland via het Iberisch schiereiland trekt naar de gebieden in Afrika waar het overwintert en wat deze vogel eet. Dat is prachtige en heerlijke informatie om bij weg te dromen. Geloof me maar.
De man op de dijk is een verbluffend rijk en interessant boek over een roofvogel die in Nederland tot voor kort nog slechts mondjesmaat voorkwam, maar die nu weer redelijk vaak te zien is. Ik ken de blauwe kiekendief. Ik kan je zo mee naar Texel nemen en laten zien waar deze huist, jaagt en leeft, maar een grauwe kiekendief heb ik nimmer gezien. Toen ik het boek las, wilde ik op de trein naar het noorden springen en vanaf Delfzijl langs de Dollard naar hun broed- en foerageergebied lopen. Dat doet het boek met je.
Werkman heeft niet de schrijfstijl en het schrijftalent van Sjöberg (zie mijn recensie van De vliegenval), maar ze heeft wel een heerlijk boek over een bijzondere vogel en een even bijzondere bioloog geschreven.