Vlaams erfgoed

Wat kan ik over dit boek vertellen? Het verhaal van Richard Van Waeyenberghe, zijn vrouwen en zijn verzetsverleden, heeft me diep geraakt.
Het boek is nogal anekdotisch opgesteld, wat in dit verhaal wel past. De tijdsgeest werd subliem weergegeven. Het deed me denken aan de verhalen van mijn moeder en grootmoeder over dingen zoals palen met bruine zeep en andere spelen op de kermis, die nu al lang niet meer bestaan.
Ook dat je nog met een paar Belgische frank nog iets kon kopen, is in dit eurotijdperk al ondenkbaar. De tijdsgeest werd mooi beschreven. Op dat punt is het erfgoed te noemen.
Het enige nadeel aan dit verhaal vond ik dat het door de vele flashbacks tussen het ziekenhuis bij het sterfbed van Anne-Marie en het verleden in het begin soms iets moeilijker was om in te komen.
Op het einde worden de dingen duidelijker en vallen de puzzelstukken in elkaar. Dan krijg je opeens een heel ander beeld van de situatie.
Kortom: dit is een genre dat ik normaal nooit zou gelezen hebben, maar via sociale netwerken begon dit boek mijn aandacht te trekken. Ik vind het zeker een aanrader.