Dichter bij de werkelijkheid komt fictie niet

Jazz - kort voor Jasmine - leeft op Artemis, de enige stad op de maan. Ze heeft het niet breed als pakjesbezorger en probeert haar weinige inkomsten aan te vullen door goederen te smokkelen. Haar temperament werkt tegen haar en houdt haar niet altijd uit de problemen. Op een bepaald ogenblik krijgt ze van de steenrijke Trond een aanbod dat haar meteen steenrijk kan maken. Er zijn risico's aan verbonden en van een ander soort criminaliteit dan wat goederen smokkelen. Als ze gevat wordt, riskeert ze deportatie naar de aarde. Nog voor haar opdracht volledig afgewerkt is, wordt ze echter gesnapt. Ze kan ontsnappen, maar kort daarop wordt Trond vermoord en is ook haar leven in gevaar.

Andy Weir levert met 'Artemis' een meer dan geslaagde opvolger op voor 'Mars', dat ondertussen verfilmd werd. Weir blijkt enorm goed op de hoogte van de problemen die komen kijken bij leven op de maan, en weet daarnaast ook heel veel te vertellen over de eigenaardigheden van de maan die niet onder de noemer 'problemen' vallen. Vaak betreft het technische zaken, of vreemde fysica die op de maan van toepassing is. Weir was zelf ingenieur voor hij zijn carrière inruilde voor die van schrijver, en het gevaar bestaat daarom dat het boek al snel verzandt tot een technisch allegaartje dat voor niet-technisch aangelegde lezers moeilijk te volgen is. Het goede aan 'Artemis' is nu precies dat dat niet het geval is. Niet dat alle technobabbel voor iedereen gesneden koek zal zijn, integendeel, maar de manier waarop Weir de dingen brengt, zorgt ervoor dat wie zich verliest in de technologie toch nog steeds een zeer goed te pruimen sciencefictionboek leest.

'Artemis' is om te beginnen heel grappig. De gebeurtenissen worden door Jazz zelf verteld. Ze is mid-twintig en vertelt het verhaal ook precies op de manier waarop een jonge, zichzelf niet al te serieus nemende, vrouw van die leeftijd dat zou kunnen doen. Tenminste, zoals ze dat vandaag de dag zou doen want het verhaal speelt zich af rond 2070 en we weten natuurlijk niet hoe jonge mensen zich dan zullen gaan gedragen. Jazz gedraagt zich wel wat jong voor de leeftijd die ze heeft. Ze was beter tot haar recht gekomen als Weir haar vijf jaar jonger had gemaakt. Ze is doorgaans zeer direct en stopt regelmatig dubbelzinnigheden in haar zinnen waar ze dan zelf om moet lachen nadat ze ze opgeschreven heeft. Maar ondertussen blijkt ze wel razend slim en heel goed op de hoogte van hoe de dingen op de maan werken, en haast onmerkbaar stopt Weir op die manier ladingen vol kennis over de maan in het boek. Als je enigszins geïnteresseerd bent in sciencefiction en ruimtevaart, is het heerlijk om te lezen hoe een leven op de maan in werkelijkheid in zijn werk zou kunnen gaan. Want het moet gezegd: Weir heeft een zeer realistisch boek geschreven. Het is nu nog sciencefiction, maar het zou niemand mogen verbazen als Weirs verhaal op een dag tot op zekere hoogte realiteit wordt. Hij maakt immers geen gebruik van technologie die nog niet bestaat, zoals vaak in sciencefiction het geval is. Met alles wat wij vandaag de dag weten, en veronderstellend dat onze huidige kennis van de maan niet ergens grote fouten bevat, zou men 'Artemis' mits voldoende geld en inzet zo kunnen gaan bouwen.

Het tempo van het verhaal ligt heel hoog. De omstandigheden vragen van Jazz dat ze weinig stilzit. Weir vliegt meteen in het verhaal door Jazz aan het begin van het boek te laten rennen voor haar leven omwille van een defect EVA-pak (ExtraVehicular Activity, een ruimtepak dus). Doorheen de rest van het verhaal stopt Jazz amper met rennen, zij het dan figuurlijk, voor haar leven en voor het behoud van de stad op de maan. De snelheid van het verhaal drijft de lezer ertoe om zelf ook steeds sneller te gaan lezen. Niet altijd een goed idee in dit geval want zoals gezegd stopte Weir veel technologie in dit boek en sneller gaan lezen zal deze niet eenvoudiger om te begrijpen maken. Het is beter om jezelf te dwingen de dingen te begrijpen. Het boek bevat een paar mooie maankaarten die dat makkelijker helpen maken, en mijnheer Google wil ook wel eens helpen. Dit boek zien we in de toekomst nog in de bioscoop terug.