Oersaai

Chimera focust zich op het gegeven dat de aarde een planeet is die zich erg afschermt van de rest van het universum. Robots zijn niet toegelaten en mensen kunnen de planeet niet zomaar verlaten of er naartoe komen. Als gevolg daarvan is er een illegaal circuit van migratie ontstaan. Nyom Looms is een van mensen die zich bezighoudt met mensen van de aarde af te smokkelen. Maar op een dag wordt ze vermoord. Nu is Nyom toevallig de dochter van Rega Looms, baas van DyNan Manual Industries, maar vooral ook kandidaat om senator van de aarde te worden. Coren Lanra, hoofd van de veiligheidsdienst van dit bedrijf, is vastbesloten deze zaak op te lossen. Hij neemt contact op met Ariel Burgess, nog steeds ambassadeur op aarde voor haar thuisplaneet Aurora. Zij schakelt dan weer Derec Avery in die na de georkestreerde aanslag uit het eerste boek van deze serie, zijn bedrijf, de Phylaxis Groep, is kwijtgespeeld en geen toestemming heeft om de aarde te verlaten. Hij leeft in een soort van ballingschap op de ambassade waar Ariel werkt, wachtend tot hij eindelijk toestemming krijgt om weer verder te gaan met zijn leven. Sinds het einde van boek 1, is er zo al een jaar verlopen.

Van een boek dat zich afspeelt in het universum van Asimov en waarin robots een belangrijke rol spelen, verwacht men dat conflicten met de drie wetten van de robotica een belangrijke rol spelen en dat de grens tussen mens en robot onderzocht wordt. Daarenboven, gezien de aanzet van het boek en de ondertitel ervan, verwacht men dat de plot zich concentreert op het oplossen van de moord. Op beide vlakken valt het boek lelijk tegen.

Het eerste boek leverde al niet wat de lezer ervan verwacht en verloor zich in heel veel politiek gebeuzel. Tiedemann probeerde dat wat te verdoezelen door Derec een rol te geven in het onderzoek naar de falende robots, met veel onbegrijpelijke 'technobabble' tot gevolg. Dit tweede boek gaat nog een stuk verder in het politieke, en robots komen er nog amper aan te pas. Tiedemann vult pagina na pagina met gesprekken tussen politici, waarvan Ariel er een is, en met details ook over bedrijfsstructuren die zijn opgezet. Verder gebeurt er ontzettend weinig. De gesprekken in het boek zijn oersaai, de personages zijn dat ook, en net als in het eerste boek zijn de namen van de personen exotisch tot in het absurde, zodat het vaak moeilijk te achterhalen is of het personage mannelijk of vrouwelijk is. Een band krijgen met de karakters lukt dan ook niet. Zelfs niet met Ariel en Derec, die in de series 'Robot City' en 'Robots and Aliens' jonge, dynamische mensen waren waarover je graag wilde lezen en die nu, niet heel veel ouder dan ze toen waren, oersaaie personages zijn geworden. In zekere zin heeft Tiedemann Ariel en Derec kapotgemaakt. De avonturiers zijn politici en managers geworden en daar valt niets boeiends over te schrijven. Dat de organisatie die de literaire nalatenschap van Asimov beheert en dus ook toestemming moet geven voor publicaties in 'zijn' universum, dit heeft toegestaan, is moeilijk te begrijpen.

Het eerste boek was nog enigszins te lezen maar tegen dit tweede boek is het werkelijk vechten. Het grootste deel van de tijd heb je geen flauw idee waar het over gaat. Het is met 480 bladzijden nog iets dikker dan het eerste boek en puur kijkende naar de nuttige tekst in het boek is twee derde ervan overbodig. Voor de sciencefictionliefhebber valt hier bijzonder weinig te halen. Van de belofte dat dit een "new Isaac Asimov's Robot Mystery" is, wordt niets waargemaakt. Hoed af voor wie na het lezen van dit tweede deel nog de moed kan opbrengen om aan het derde deel te beginnen.