Wat heeft Koch met Anna Karenina?

Robert Walter, burgemeester van Amsterdam, gehuwd met de Zuiderse Sylvia en vader van een dochter Diana. Hij is de verteller in dit boek. De relatie met zijn vrouw lijkt goed, tot hij haar op een nieuwjaarsreceptie ziet keuvelen met wethouder Maarten van Hoogstraten. Vanaf dan gaat hij denken dat Sylvia hem bedriegt. Kort daarop deelt Roberts 94-jarige vader hem mee dat hij en zijn vrouw hebben besloten dat het welletjes is geweest en dat ze spoedig euthanasie zullen plegen. Alsof dat nog niet genoeg is om over te gaan piekeren, komt zijn vriend voor het leven Bernhard naar hem toe met een trieste mededeling en komt een journaliste op de proppen die beweert bezwarende foto's te hebben van een nog jonge Robert Walter als relschopper waarbij een agent voor het leven verlamd is geraakt.

Elk van deze verhaallijnen, samen met een minder uitgesproken verhaallijn over milieuproblematiek, wordt stelselmatig verder uitgediept. Koch hanteert hierbij zijn typische sarcastische schrijfstijl. Elk van de verhaallijnen wordt slechts stelselmatig verder prijsgegeven. Telkens opnieuw stopt Koch met vertellen, net als de verhaallijn echt spannend wordt. Meestal gebeurt dat net op het moment dat iets je doet beseffen dat je (alweer) op het verkeerde been bent gezet. Omdat je wel wil weten hoe het verder gaat, blijf je lezen natuurlijk. Je werkt je door de volgende verhaallijn heen omdat je snel weer die vorige, afgebroken draad wil oppikken, maar voor je het weet heeft die andere verhaallijn je ook weer beet. Het vormt de kracht van dit boek maar kan tegelijk ook wel eens op de zenuwen werken.

De Greppel lijkt in verschillende opzichten erg op Het Diner. Het is een ander boek, een ander verhaal, maar de parallellen zijn opvallend. Het verhaal is op een gelijkaardige manier opgebouwd, maar er zijn ook minder opvallende parallellen. Het hoofdpersonage is een burgemeester. Een van de hoofdpersonages in Het Diner was een belangrijk politicus. Terwijl Het Diner zich op restaurant afspeelt, komt ook dit keer het op restaurant gaan geregeld naar voren. Koch schijnt zich graag te verliezen in de details van wat geserveerd wordt. In beide boeken maken de hoofdpersonen een kort reisje naar Frankrijk en laat Koch zich laatdunkend uit over het fenomeen van 'de luidruchtige Nederlander op reis'. Verder laat het hoofdpersonage dingen onbenoemd. Personen en plaatsen mogen om diverse redenen niet bij naam genoemd worden, en datzelfde is precies wat ook in Het Diner gebeurt. En dan is er nog Anna Karenina. In Het Diner worden de eerste zinnen van dit boek geciteerd. In De Greppel gaat Sylvia in de boekenkast op zoek naar dit boek en zit ze er een tijd later daadwerkelijk in te lezen. Wat heeft Koch met Anna Karenina?

Uiteindelijk wordt bijna geen enkele verhaallijn echt afgewerkt. Je krijgt voldoende hints mee over de afloop maar echt helemaal zeker ben je toch nooit. Na afloop ben ik verscheidene delen gaan herlezen omdat ik dacht dat ik misschien ergens iets over het hoofd gezien had. Het boek is als een treinreis waarbij je geniet van het onderweg zijn terwijl meerdere landschappen aan je voorbijschieten, maar waarbij de aankomst een tegenvaller blijkt. Het eindigt allemaal wat in een anticlimax.