Een historisch goed onderbouwde maar verder rammelende plot

Lizzie Boylston is nog maar tien maanden getrouwd als haar man Jeb omkomt tijdens een gevecht. Het is dan 1775 en de Amerikaanse Onafhankelijksoorlog tegen Engeland woedt volop. Lizzie heeft geen ouders meer en is nog piepjong, eenentwintig amper. Ze kent niemand in de parochie waar ze woont. Ze is vroedvrouw maar moet het vertrouwen nog winnen van de mensen. Bovendien is de boerderij te groot voor haar om alleen te onderhouden. De kentering komt als ze vriendschap sluit met Abigail Adams, vrouw van de latere president John Adams. Met haar hulp, en met die van Martha Miller die als vijftienjarige bij haar in komt wonen als leerlinge, slaagt ze erin een leven op te bouwen. Niet alleen als vroedvrouw doet ze dat, maar ook als spionne, op zoek naar de waarheid aangaande de moord op twee heren die slechts tijdelijk in het dorp verbleven en als patriotten beschouwd worden.

Jodi Daynard heeft haar debuut, De vroedvrouw van Braintree, gebaseerd op ware feiten. John en Abigail Adams hebben werkelijk bestaan en hun leven zoals het in dit boek is beschreven, is waarheidsgetrouw. Daynard deed gedegen onderzoek naar aanloop van het boek. Vele gebeurtenissen die Braintree in het boek teisteren, zoals een uitbraak van pokken, zijn correct. Maar hoofdpersonages Lizzie en Martha zijn dat niet. Lizzie is naast hoofdpersonage ook de vertelstem. Meteen nadat haar vriendin Abigail gestorven is, vertelt ze wat er vele decennia eerder gebeurde met haar en haar vrienden, en alhoewel fictief, leert de lezer hiermee heel wat bij over de achtergronden waartegen de Onafhankelijksoorlog zich afspeelde.

De vroedvrouw van Braintree is het eerste deel van een trilogie (waarvan de andere twee delen nog niet vertaald zijn) en valt onder de noemer van Christelijke boeken. Bovendien leunt het boek sterk aan bij feelgood. Het eerste label hoeft niemand af te schrikken. Er is amper een religieus element in het boek te bespeuren. Feelgood-elementen zijn echter wel sterk aanwezig. En alhoewel het historische deel correct en goed uitgewerkt is, valt er verder toch wel een en ander te bekritiseren.

Er wordt vrij veel tijd gestoken in de plaatsing van Lizzie in de gemeenschap van Braintree. De lezer moet immers weten hoe ze daar terechtgekomen is en hoe ze als vroedvrouw haar weg zoekt. Op zich gebeurt er in dat deel van het boek niet zo heel veel maar het is onderhoudend geschreven. Als Lizzie zich daarna echter als spionne wil manifesteren, gaat Daynard als auteur wankelen. Lizzies spionagewerk beperkt zich tot een aantal mislukte verkleedpartijen als man die helemaal nergens toe leiden. Lizzie bereikt er helemaal niets mee en slaagt er niet in informatie te verzamelen, maar wonderwel trekt ze er wel conclusies uit ... die vervolgens totaal niet ter zake doen. Ze vertrouwt haar huisgenote Martha niet en denkt dat zij mogelijk zelf een spionne is, maar vertrouwt haar ondertussen wel vlotjes al haar bevindingen toe. Het hele spionageverhaal komt zeer naïef, gekunsteld en ongeloofwaardig over en is een onderschatting van het lezerspubliek. Het is niets anders dan prutswerk.

Het personage Martha is vernoemd naar Martha Ballard. Deze laatste heeft werkelijk bestaan en leefde in dezelfde periode waarin De vroedvrouw van Braintree zich afspeelt. Ze hield als vroedvrouw een gedetailleerd dagboek bij waar later een boek en een film op gebaseerd zijn. Daynard haalde uit dit boek wat vroedvrouwen toen precies deden en onder welke omstandigheden. Ze deed met andere woorden onderzoek naar de historische feiten en geeft ze prima weer, deed onderzoek naar het beroep van vroedvrouw en geeft dit prima weer, en bedacht zelf een spionageplot en valt hiermee keihard door de mand. Daynard is goed in het romantiseren van ware feiten maar kan absoluut niet overtuigen als het aankomt op het bedenken van een eigen verhaal.