Ruth Rendell is van 1930 en behoort dus niet meer tot de jongsten. Langzamerhand begin je dat te merken aan haar schrijfstijl; de Wexford-boeken zijn niet meer zo feilloos in de roos als in de jaren '60, '70 en '80; haar "gewone" thrillers ademen steeds minder de sfeer van een onverbiddelijk en onvermijdelijk verloop.
Dat geldt ook voor haar nieuwste boek met Portobello als Engelse titel. Zoals wel vaker bij Rendell krijgen willekeurige mensen die totaal verschillende levens leiden, met elkaar te maken door toevallige omstandigheden. In dit verhaal zit het toeval in het verlies van een geldbedrag door een van de personages, de zonderling Joel. Het geld wordt gevonden door galeriehouder Eugene, die het terug wil geven aan de eerlijke vinder (vandaar de Nederlandse titel).
Deze kleine gebeurtenis heeft tot gevolg dat Eugene, Joel en nog wat mensen in elkaars vaarwater terecht komen, soms zelfs zonder het zelf te weten. Maar de lezer weet het wel.
Helaas wordt het verhaal nergens echt spannend of dwingend; er is wel sprake van misdrijven, maar die leiden niet tot een ontknoping. Hoe het gaat aflopen, is al lang voor het laatste hoofdstuk duidelijk. Het boek kabbelt gezellig verder, wij lezers komen van alles te weten over het hedendaagse Londen (vanuit het perspectief van een tamelijk bejaarde dame, dat wel), en het leest allemaal gemakkelijk weg. Maar ik vrees dat Rendell haar "magic touch" kwijt is.