Oliver is op bezoek bij zijn oude docent in Cambridge, Theo Parmitter. Parmitter wil, nu hij op leeftijd is, graag het verhaal vertellen over het schilderij dat in een hoek van zijn kamer hangt. Het is een geheimzinnig schilderij, dat een tafereel laat zien in Venetië met al dan niet gemaskerde mensen, van wie sommigen de toeschouwer smekend en angstig aan lijken te kijken.
Parmitter legt uit hoe hij aan het schilderij is gekomen, en hoe hij vanaf het begin het idee heeft gehad dat er iets niet deugde. Toch heeft hij er nooit afstand van willen doen, terwijl er verschillende pogingen zijn ondernomen om het schilderij van hem te kopen.
Hij vertelt Oliver hoe hij door toevallige omstandigheden heeft ontdekt wie het schilderij ook wilde hebben en waarom; een verhaal van liefde en jaloezie, en van het noodlot.
Uiteindelijk krijgen zowel Parmitter als Oliver met datzelfde noodlot te maken, zoals de lezer al vermoedt. De ondertitel van dit dunne boekje is niet zomaar “A Ghost Story”.
Natuurlijk is het gegeven niet origineel: Hill heeft veel te danken aan Oscar Wilde (The picture of Dorian Grey). Toch verdient ze vier sterren, omdat ze erg goed schrijft (ieder boek van Susan Hill is alleen al daarom de moeite waard), en omdat het knap is om met eenvoudige middelen zo’n mooi, klein, afgerond verhaal te vertellen over wraak.