Mijn mening over Griffiths blijft dezelfde: de boeken zijn niet echt goed, maar ook niet slecht. Pluspunt is dat ook dit verhaal vlot wegleest en boeiend genoeg is om er snel doorheen te gaan. Maar er zijn ook weer volop minpunten. Die rare verhouding tussen Ruth en Nelson wordt steeds onwaarschijnlijker, daar zal in het volgende boek dus wel iets mee gebeuren. Verder heeft Griffiths de neiging om een onverwachte dader uit de hoge hoed te toveren; de logica is meestal ver te zoeken. Ruths moederschap wordt soms van binnenuit beschreven, maar soms kan de kleine Kate plotseling veel meer dan een gemiddelde baby van vijf maanden.
Al met al is de belofte van het eerste deel nog steeds niet ingelost.