Geen spijt

“Alles waar ik spijt van heb” is geen doorsnee roman. Het is eerder een intieme schets van de relatie tussen een moeder en een zoon.
­ Het verhaal is eenvoudig. Een man keert terug naar zijn geboortedorp om er zijn moeder te begraven, die hij de zestien jaren niet heeft gezien of gesproken, omdat hij haar op zijn zestiende verlaten heeft. De verteller heeft spijt. Spijt dat hij zijn moeder de laatste jaren van haar leven alleen heeft gelaten. Al lezend kom je meer te weten over de moeder, over haar afgesloten leefwereld in het kleine, vijandige dorp.
De herinneringen van de verteller zijn levendig, soms humoristisch maar vaker melancholisch,
­ Hij leidt je echter om de tuin, want de nadruk ligt op de wroeging omdat hij is weggegaan.

“Alles waar ik spijt van heb” is opnieuw een schitterend boek van Philippe Claudel. Het is een boek dat je niet zomaar even weglegt. Je wilt gewoon weten wat het familiegeheim is. Het is een aanrader. Ik heb er geen spijt van dit boek gelezen te hebben.