Lezersrecensie
Haat is mijn houvast
De overgave is een rijke roman. Er zijn tussen de historische wetenswaardigheden grote thema’s verwerkt, voor elk wat wils: liefde, wraak, geweld, geluk, wanhoop, maar bovenal hoop op betere tijden Voor deze roman kreeg Arthur Japin in 2007 de AKU Literatuurprijs van de Schaduwjury.
Je zou dit boek kunnen indelen bij zowel de psychologische als de historische romans en ook heeft het gedeeltelijk de typering van een familieroman.
Met De overgave laat Japin opnieuw zien dat het genre van de historische roman hem op het lijf is geschreven. Deze roman, die ook wel iets weg heeft van een western, bevat naast een goed geschreven verhaal, ook een nawoord, een stamboom van de familie Parker en een tijdsbalk die loopt vanaf het punt dat Granny trouwt met John Parker tot het moment dat Quanah sterft. Met al deze achtergrondinformatie heeft Japin zijn verbeelding op de geschiedenis van Texas losgelaten en heeft hij getracht het clichébeeld van de indianen te herzien
De Overgave is een deels op historische feiten gebaseerd verhaal. Het verhaal draait om de eenzame (oudere) pioniersvrouw Granny Parker. Zij vertelt over de dag waarop haar familie werd aangevallen door een gewelddadige indianenstam. Zij overleeft de aanval en houdt hoop ooit haar geliefde kleindochter terug te vinden
Een spectaculair boek dat je ondanks het grote aantal bladzijden(366) in één ruk zult uitlezen. Tegen het decor van het zo geromantiseerde Wilde Westen beschrijft Japin de situatie van de Comanches indianen en de blanke kolonisten. Hij vertelt door de ogen van de legende Granny Parker de Amerikaanse burgeroorlog. Omdat haar achterkleinzoon (een Comanche-hoofdman die zich gaat overgeven) bij haar langs komt voor informatie, wordt ze gedwongen nog een keer het verschrikkelijk wat haar in het leven overkomen is te vertellen. Je leeft mee met haar wraakgevoelens die heel herkenbaar zijn. Japin laat haar de gruwelijkheden vertellen, zonder dat de walging overheerst. Geen overdreven behoefte blijkbaar aan op seks gebaseerde passages. Het blijft een spannend relaas, dat na een misschien wat moeilijker begin omdat diverse tijdlagen door elkaar lopen, als een trein leest.
Je zou dit boek kunnen indelen bij zowel de psychologische als de historische romans en ook heeft het gedeeltelijk de typering van een familieroman.
Met De overgave laat Japin opnieuw zien dat het genre van de historische roman hem op het lijf is geschreven. Deze roman, die ook wel iets weg heeft van een western, bevat naast een goed geschreven verhaal, ook een nawoord, een stamboom van de familie Parker en een tijdsbalk die loopt vanaf het punt dat Granny trouwt met John Parker tot het moment dat Quanah sterft. Met al deze achtergrondinformatie heeft Japin zijn verbeelding op de geschiedenis van Texas losgelaten en heeft hij getracht het clichébeeld van de indianen te herzien
De Overgave is een deels op historische feiten gebaseerd verhaal. Het verhaal draait om de eenzame (oudere) pioniersvrouw Granny Parker. Zij vertelt over de dag waarop haar familie werd aangevallen door een gewelddadige indianenstam. Zij overleeft de aanval en houdt hoop ooit haar geliefde kleindochter terug te vinden
Een spectaculair boek dat je ondanks het grote aantal bladzijden(366) in één ruk zult uitlezen. Tegen het decor van het zo geromantiseerde Wilde Westen beschrijft Japin de situatie van de Comanches indianen en de blanke kolonisten. Hij vertelt door de ogen van de legende Granny Parker de Amerikaanse burgeroorlog. Omdat haar achterkleinzoon (een Comanche-hoofdman die zich gaat overgeven) bij haar langs komt voor informatie, wordt ze gedwongen nog een keer het verschrikkelijk wat haar in het leven overkomen is te vertellen. Je leeft mee met haar wraakgevoelens die heel herkenbaar zijn. Japin laat haar de gruwelijkheden vertellen, zonder dat de walging overheerst. Geen overdreven behoefte blijkbaar aan op seks gebaseerde passages. Het blijft een spannend relaas, dat na een misschien wat moeilijker begin omdat diverse tijdlagen door elkaar lopen, als een trein leest.
2
Reageer op deze recensie