Ik moet bekennen dat ik dit boek als laatste uit de trilogie gelezen heb, maar dat maakt het het natuurlijk niet minder om. Na Zoenoffer en Een lichte Koude huivering wist ik al gedeeltelijk wat me te wachten stond, maar als ik daarlangs kijk, zie ik een goed opgebouwde, ingewikkelde thriller. Hier en daar zijn wat minpuntjes te bekennen, soms heb ik het gevoel alsof de karakters het belangrijkste zijn (gelukkig zijn die ook het leukst uit de serie...) en de verhaalijn er maar een beetje bij hangt. Andere verhaaldetails, zoals de verkrachting van Sara, waren weliswaar schokkend, maar toch had ik het gevoel dat ze er maar een beetje bijhingen, zoals ze plotseling in het verhaal terecht kwamen. Het sterktste punt van het boek is de manier waarop de karakters worden beschreven, vooral Lena is mijn persoonlijke favoriet.

Desondanks is Nachtschade beslist een aanrader: keihard, spannend, en de term die tegenwoordig veel te vaak aan thrillers wordt gegeven, bloedstollend, is hier zeker van toepassing.