Meeslepend en hartverscheurend mooi!

aan en Nadia is het verhaal over twee tieners, waarvan eentje met depressie en zelfmoordneigingen kampt en de ander te horen krijgt, in de bloei van zijn leven, dat hij een hersentumor heeft. Beide worstelen met hun eigen problemen, maar vinden in elkaar een soort steun,begrip en hoop. Vanaf de eerste pagina zat ik al gelijk in het verhaal en ik ben er doorheen gevlogen.

ik wil ook even een aparte opmerking maken van de lay-out binnen met witte en grijze pagina’s. Esther gaf in de Q&A al aan dat dit bewust was gedaan en dat intrigeerde me al gelijk. Ik had al een vermoeden op welke manier deze witte en grijze pagina’s gebruikt werden en dat vermoeden klopte ook. Dat vond ik echt heel speciaal aan dit boek. Dat je naast het lezen ook d.m.v het uiterlijk van de pagina’s ook nog eens beïnvloed wordt naast de woorden van de auteur. Het was echt een prachtige toevoeging aan het boek, wat ervoor zorgt dat je leeservaring nog intenser wordt. Echt geweldig!!
Tijdens de Q&A van Eshter kwam er ook een kopje Research in de presentatie van haar naar voren. Het is echt goed, en op de meest positieve manier mogelijk, te merken dat Esther veel research gedaan heeft om dit boek te kunnen schrijven. De manier waarop vooral Daan’s POV bv.geschreven wordt is zo goed neergezet. Zo echt, rauw en intens dat het je keihard raakt. Het is heel pijnlijk maar tegelijkertijd heel interessant om het traject te lezen wat Daan aflegt vanaf het moment dat hij de diagnose te horen krijgt in het ziekenhuis en erna ook de behandelingen e.d. die hij moet ondergaan. En ik vind het zo gaaf dat Esther zich zo goed ingelezen heeft en gekeken heeft bij ziekenhuizen e.d. om te kijken hoe alles in zijn werk gaat vanuit de medische kant van een verhaal als dit. Of dat ze zelf een verandering in uiterlijk onderging om te kijken hoe de buitenwereld op je reageert, net als dat Nadia doet door als een soort gothic te verkleden. Sowieso merk je als lezer zijn ook echt aan de manier van schrijven dat Esther alles gegeven heeft voor dit verhaal en de personages. Ze heeft de eerste versie van het boek in 2011 geschreven en in 2016 lag het boek uiteindelijk in de winkels. Ze heeft in die tussentijd mbv feedback ook dingen herschreven. Het is duidelijk hoe toegewijd deze auteur is en dat vind ik echt geweldig! Dat was heel duidelijk te voelen ook tijdens de workshop van Esther en dat zorgde er ook gelijk voor dat ik als een klein kind nerveus op mijn stoeltje zat te wachten tot ik het boek zelf in handen had om te kunnen lezen. Het boek las zo ontzettend goed weg, wat wel te merken is als je ziet dat ik het binnen 12u (met slapen erbij) uit had hihi. Je pakt het op en begint.. ‘nog één hoofdstuk’… 6 hoofdstukken verder: ‘oke nog eeeeentje dan’ En hoe verder je in het boek komt, hoe erger de drang wordt om het vast te houden, te knuffelen en nooit meer los te laten. Ik heb menig traantje gelaten bij dit boek, zoals ik in de intro al aangaf hihi. Het zit vol met Feels.

Wat ik vooral ontzettend goed vond en dat maakte voor mij ook dat ik keihard heb zitten janken, is het psychologische aspect in het boek, van zowel Daan’s POV maar ook zeker die van Nadia. Daan’s gevoelens en gedachtes worden zo levensecht geschreven dat je als lezer zijnde zo intens meeleeft met dit personage. Alsof het een goede vriend van je is en je samen met hem zijn pijn mee voelt van begin tot eind. Zo emotioneel om te zien hoe deze tiener moet omgaan met de diagnose ‘hersentumor’ en alles wat erop volgt.. Zijn momenten van ‘ik kan alles overwinnen en ik wil beter worden’ tot de momenten van complete onmacht en frustratie en dat je alles even niet meer ziet zitten. Ik voelde alles met Daan mee, all the way.. En het was een heftige reis, heel intens en verdrietig en tegelijkertijd ontzettend mooi om te lezen. En het zegt genoeg over Esther als auteur zijnde als je een lezer zo weet te raken met woorden op papier. Want dit verhaal is niet alleen maar woorden op papier.. De essentie die Esther overbrengt in haar boek, maakt het zoveel meer. Het brengt alles tot leven en zuigt je helemaal in het verhaal van Daan & Nadia en laat je niet meer los.

Zowel Daan’s maar ook Nadia’s verhaal is erg confronterend. Maar dan wel echt op een hele goede manier. Je wordt geconfronteerd met deze vreselijke k*t ziekte, kanker.. Maar ook met depressie,zelfmoordneigingen en seksueel misbruik. Voor mij heeft het boek meerdere boodschappen wat het overbrengt; het leven is kort, geniet ervan met volle teugen (en dat zeg ik zelf als iemand met depressie en angststoornissen. Juist doordat ik hier zelf mee leef momenteel, ben ik het leven ook heel anders gaan bekijken en een boek als dit laat mij nogmaals zien dat het leven zo ontzettend kostbaar is), maar ook vooral belangrijk: praat met mensen.. Ook al ben je bang, praat met iemand! Het is zo moeilijk om überhaupt te denken dat je uit dat donkere hoekje kunt komen kruipen, maar het kan. Zolang je maar die eerste stap zet. O zo moeilijk, maar je bent sterker dan je denkt! En dat geldt echt voor iedereen. Wij mensen zijn zoveel sterker dan wij denken, we moeten alleen die eerste stap durven zetten…En ik zeg dat als iemand die er zelf ook nog lang niet is, maar zich bv. qua gedachtes heel erg kan vinden met Nadia (ik ben niet seksueel misbruikt ofzo, maar je ziet wel dat mensen met depressies of wat dan ook altijd een bepaalde overeenkomst hebben als ze in dat duistere hoekje van hun hoofd zitten en dat maakt het voor mij heel herkenbaar) en wat zich dus ook heel erg kon inleven in dit personage.

Het enige wat ik zelf jammer vond, was dat ik de verhoudingen van verhaallijnen (tussen die van Daan en die van Nadia) iets meer gebalanceerd had willen zien. Die van Daan was zo intens en tot in de puntjes uitgewerkt en best uitgebreid terwijl ik bij Nadia het gevoel had dat er best dieper op ingegaan had mogen worden. Vooral op de momenten dat Daan en Nadia samen waren bv. Je voelt dat ze elkaar aansterken enz. maar ik had dat ook graag wat meer beschreven willen zien worden. Dat ze ‘samen’ ook meer op Nadia’s problemen waren ingegaan. Ik wilde zelf bv. meer ingaan op het psychische aspect rondom Nadia. Maar ik als lezer zijnde vind dit soort personages gewoon ontzettend boeiend, dus dat is gewoon iets wat mij persoonlijk aantrok. Dat zal ook voor iedere lezer anders zijn, wat voor gevoelens en gedachtes je bij deze personages ervaart.
Het samenkomen van verhaallijn-Daan en verhaallijn-Nadia vond ik echt heel leuk! Ik vind het altijd zo mooi als mensen elkaar weten te vinden en elkaars lichtpuntje worden in het duister. Hier had ik nog graag zooooveel meer van willen lezen hihi. Ik wilde veel meer Daan/Nadia momenten, zucht hihi..

Als je een boek vol Feels wil, lees dan Daan & Nadia. Het verhaal sleurt je mee en je ontsnapt er niet meer aan..Ik zit nu 2 dagen later nog steeds met een brok in mijn keel, terug te denken aan dit prachtige boek. Daan heeft me erin gesleurd, verslaafd gemaakt en weer eens laten zien hoe belangrijk ook de kleine momenten in het leven zijn en je deze moet koesteren en Nadia heeft mij laten zien dat je jezelf stapje voor stapje weer terug kunt vinden hoe moeilijk het leven ook kan zijn. Een prachtig Young Adult boek voor zowel jonge als volwassen lezers met een serieus verhaal, maar o zo prachtig, ontroerend en tegelijkertijd toch met momenten luchtig geschreven zodat je het in een ruk uitleest en van elke pagina geniet. Een boek waarvan je het ook echt erg vind als je de laatste pagina omslaat omdat je meer wil. Een boek wat je bij blijft. Een Must-Read!! Dankjewel Esther voor het delen van Daan & Nadia’s verhaal. Je hebt me geraakt! Dit is echt een boek wat gedeeld moet worden onder de lezers, het verdiend alle aandacht en heeft zeer zeker alle complimenten dubbel en dwars verdiend die het krijgt. Las jij het al? Wat vond je er dan van? Las je het nog niet? NU doen hihi..