Spannende finale!

Zo nu en dan overvalt het mij: dat ik zo trots ben op een collega-auteur. Nee, geen vriendjespolitiek, maak je niet druk want daar doe ik niet aan. Maar nu ben ik trots op een hardwerkende auteur en dat mag gezegd!
Het lijkt vanzelfsprekend dat je bij een serie met deel 1 start, maar niet iedere lezer doet dat. Ik wil toch graag aanhalen dit wel te doen én aanraden de Noordzeemoorden te lezen. Begin dan met Galgenveld, dan kom je uiteindelijk terecht bij dit laatste, enorm spannende slot!
Je kunt gruwelijke details beschrijven wel aan Isa Maron overlaten. Zij durft te schrijven! Lekkere korte hoofdstukken, meerdere oogpunten, invoelbaar, afschuw, en ook herkenbare emoties. In Eindspel worden alle puzzelstukjes, reeds gelegd in voorgaande delen, zorgvuldig op de juiste plek gelegd. Ik kan het alleen maar heel jammer vinden dat wij als lezers Maud en Kyra moeten gaan missen.
Ik ga bewust niet inhoudelijk over Eindspel vertellen. Het is zo veel, iets vergeten zou dat teniet doen.
Ik wist het wel, toch is het extreem schrikken als je het nawoord leest. De wereld is niet altijd lief. Met lef heeft Isa Maron dit aan de lezer kenbaar gemaakt. Prachtige reeks van eigen bodem. Zuig daar maar een puntje aan. De Noordzeemoorden staan trots in mijn boekenkast. Hard gewerkt, chapeau Isa!