Mooi, maar veel gebeurt er niet

Elk jaar gaat Pietro met zijn ouders naar de Italiaanse Alpen. Daar ontmoet hij Bruno. Met wat hulp van Pietro's moeder sluiten de twee jongens vriendschap en brengen ze samen veel tijd door tussen de bergen en met de koeien van Bruno's familie. Als Pietro 17 is, weigert hij nog langer mee te gaan. Pas na de dood van zijn vader keert hij terug naar het dorp, omdat zijn vader hem daar een 'huis' heeft nagelaten. Samen met Bruno bouwt hij dat.

De vertelstem is rustig en past bij de sfeer van het boek. De omgeving wordt duidelijk omschreven, waardoor je de bergsfeer goed meekrijgt. Het is een rustig verhaal, veel gebeurt er niet. Zeker in deel 1, waarin de jeugd van Pietro aan bod komt, is het vooral een beschrijving van hoe zijn leven eruit ziet, met name dus tijdens die vakanties.

Het verhaal wordt interessanter vanaf deel 2, als de vader van Pietro dood is en hij terugkeert naar de bergen. Pietro leert zijn vader dan pas echt kennen en ook de vriendschap met Bruno wordt hervat. Er komt meer ontwikkeling voor van Pietro als persoon.

Naar mijn smaak gebeurde er te weinig in het boek om er echt door gegrepen te worden. Het einde wist me dan wel weer te ontroeren. Het is al met al een mooi boek, al gebeurt er niet heel veel in het verhaal.