Waardig vervolg

De zeventienjarige David Martin werkt bij een krant. Als hij een verhaal mag schrijven voor de achterpagina van de zondageditie, is dat een opstart van zijn literaire carrière. Hij krijgt een brief van A.C., een onbekende Franse uitgever. Jaren later, David is inmiddels 28, ontmoet hij deze mysterieuze uitgever eindelijk en gaat in zijn opdracht aan een boek werken, waarin hij een religie schept. Deze ietwat vreemde opdracht blijkt hem echter in een wespennest te trekken en David ontdekt dat deze opdracht niet alleen mysterieuzer, maar ook gevaarlijker is dan hij dacht.

Het is even inkomen. Carlos Ruiz Zafón gebruikt lange zinnen met veel komma’s en echt vloeiend leest het boek daardoor niet weg. Eenmaal hieraan gewend vallen de prachtige zinnen op, eveneens als hoe goed Zafón de sfeer weet neer te zetten. Je waant je echt in Barcelona.

Het verhaal weet te boeien, met name door alle mysterie in het verhaal waar je als lezer nooit echt helemaal de vinger op kan leggen. Af en toe komen de gebeurtenissen wat al te vreemd over. Aan het einde versnelt het tempo en loopt de spanning op. Na het dichtslaan blijft de lezer met een bijzonder gevoel achter.

Het spel van de engel is een bijzonder, mysterieus verhaal en zeker een waardige opvolger van De schaduw van de wind.