Mooie kroniek, maar had nog mooier kunnen zijn

De familie Van Weelen emigreert naar New York, waar in 1885 hun zoontje Christiaan wordt geboren. De vader van Christiaan heeft geen hoge dunk van zijn zoon. Dat Christiaan zijn (homo)seksuele identiteit aan het ontdekken is, maakt dit er niet beter op. Vader besluit om met vrouw en Christiaan terug te keren naar Nederland, dochter Julia blijft achter om zijn zaken in New York te behartigen. Eenmaal in Nederland blijft Christiaan worstelen met zijn identiteit. Rust vindt hij in de kunst en als de oorlog uitbreekt, probeert hij kunstwerken veilig te stellen. Twee generaties verder komen de familiegeheimen pas echt boven.

Kroniek van een erfenis vertelt een boeiend verhaal over een familiegeheim. De keuze voor een chronologische vertelwijze is hierbij wel opmerkelijk. Als lezer weet je immers al voor de achterkleinzoon op zoek gaat naar dat familieverhaal hoe de vorm in de steel zit. Hierdoor verslapt de aandacht wat tegen het einde van het boek. Een minder chronologische volgorde, waardoor je als lezer als het ware met de achterkleinzoon samen de waarheid zou gaan ontrafelen, had dit boeiende verhaal wellicht wat meer recht gedaan. Het einde is desondanks toch nog verrassend, een pluspunt.

Gedurende het boek blijft er een grote afstand tussen lezer en personages. Enerzijds doordat geen van de personages erg sympathiek zijn. De minachtende vader van Christiaan, de opportunistische Pé, het zijn geen personages waar je betrokkenheid bij gaat voelen. Daarnaast schept het derde persoonsperspectief als vanzelf wat afstand. Ook de feitelijke weergave van gebeurtenissen, zonder al te veel emoties, voorkomt dat je meeleeft. Neem bijvoorbeeld het overlijden van de vader van Christiaan: "... regelrecht de plomp in rijdt en verdrinkt. Niemand heeft het gezien. Maar wanneer het lijk dagen daarna komt bovendrijven, ontstaat er een waar spektakel. ... Zijn hoofd en aangezicht hebben de vorm van een weke vegrijsde pompoen". Ook daarna volgt geen enkele emotie, hooguit weerzin om hoe zijn vader eruit ziet als dode.

Christiaan is een personage die niet kan zijn wie hij is. Zijn zoektocht naar zijn identiteit beslaan een groot deel van het boek en hier lijkt meer de focus op te liggen dan op de familiegeschiedenis. Het is een interessant verhaal, maar met wat meer emotie en een andere chronologie had dit boek meer indruk kunnen maken.