Geen lichte kost, maar zo mooi!

In de proloog staat Reve in de rechtbank. Het is al snel duidelijk dat ze een straf opgelegd zal krijgen van twaalf jaar in de vrouwengevangenis. Ze krijgt nog de kans op een laatste woord, maar dat ziet ze als ruiloffer van een zielig verhaal tegen strafvermindering. Ze zegt niets. Naar eigen zeggen was niet haar diensttijd in Syrië het probleem, maar de tijd daarvoor. De tijd dat ze als student erop los feestte. De dag dat ze haar broertje, beiden onder invloed van drugs, meenam naar een feest en hij niet naar binnen mocht. Ze ging zonder hem. Haar broertje werd de dag erna dood in het water aangetroffen. Uit schuldgevoel gaat ze bij het leger. Met alle gevolgen van dien.

Lief van je is opgedeeld in drie delen: de dood van haar broer Justin en de rouwverwerking in het gezin, haar opleiding in het leger en de uitzending naar Syrië en tenslotte de tijd nadat ze uit Syrië teruggekeerd is. Door deze duidelijke structuur wordt het nooit te veel, ook al worden er vele zware onderwerpen aangesneden. Ook wordt hierdoor duidelijk hoe het een tot het ander leidde en Reve uiteindelijk een gevangenisstraf opgelegd krijgt.

Lief van je staat boordevol mooie zinnen en beeldende beschrijvingen. De gevoelens en gedachten van Reve zijn goed uitgewerkt. Bijvoorbeeld bij de rouwverwerking, als haar ouders zeggen dat ze het leven weer oppakken, denkt Reve heel treffend: “Alsof het leven iets was dat je een tijdje kwijt kon raken en dan weer terug kon vinden, zoals een sok of een sleutel”. Door al haar gedachten leer je Reve goed kennen en is het onmogelijk om niet met haar mee te leven. Het is dan ook een verhaal dat echt raakt.

Met thema’s als dood, verlies, oorlog en je onveilig voelen is dit boek geen lichte kost. Toch wordt er ook regelmatig even gerelativeerd in het boek: “Het leven is een soort terminale ziekte. We gaan uiteindelijk allemaal dood. Ja, toch?”