Kloosterlingen en paasvuren

Stomtoevallig heb ik een vrij grote kennis over het kloosterleven én woon ik in een omgeving die geen last heeft van paasvuren, omdat we er tussenin wonen. Enfin.. Een boek dat voor mij een wereld beschreef, die deels de mijne was.

Jacob is lekenbroeder in een klooster. Hij vervult de taken van koster, alhoewel hij zichzelf liever 'conciërge' noemt. Na een leven buiten de muren van het klooster, waarin hij door zijn gezichtsafwijking ervaren heeft hoe de wereld tegen hem aankijkt, heeft hij na de dood van zijn ouders gekozen voor deze 'familie' van broeders. Jacob heeft een bijna kinderlijk geloof, dat hij zeer intens ervaart. Hij voelt zichzelf niet zozeer eenzaam, als wel een buitenstaander in de gemeenschap van broeders, maar berust daarin.
Een bekende politicus is te gast in het klooster. Veel kloosterlingen vinden dat zeer interessant, maar Jacob bekommert zich meer om de taken die hij als koster heeft gekregen, zoals het onderhouden van de tuin. Henri, de politicus, vindt echter zijn weg naar Jacob en er ontstaat een contact, dat je na verloop van tijd als vriendschap zou kunnen betitelen. Dit contact confronteert Jacob met allerhande vragen en vooral met wie hij zelf is.

Ontzettend knap hoe Gerritsen een boek heeft weten te schrijven over een gelovige persoon, zonder dat het vervelend wordt. Door de gebezigde ik-vorm word je als het ware meegenomen in de gedachtewereld van Jacob en die blijkt heel wat interessanter te zijn dan je wellicht zou verwachten.
Het kloosterleven en de tradities van buiten het klooster creëren een bevreemdende sfeer, maar in mijn ogen voegt juist dat eenvoudige bestaan wat toe. Er kan door deze eenvoud geen afbreuk worden gedaan aan het meeleven met de innerlijke belevingswereld van Jacob. Het geeft als het ware net genoeg omlijsting; Jacob zijn ontwikkeling was minder zichtbaar geworden als er gekozen was voor een stad of wellicht zelfs voor een dorp.

Dit boek voelt alsof elke keuze die de schrijfster gemaakt heeft gewikt en gewogen is en dat werpt, in mijn ogen, zijn vruchten af. Het is een sober, goed leesbaar en boeiend boek geworden.