Vreemd boek.

Op het moment van lezen zat (en zit) ik op mijn opleiding tot aan m'n nek in de jeugdliteratuur. Vandaar dat ik het enorm leuk vond dit boek te mogen buzzen en beoordelen. Het boek ziet er lekker fris uit en op basis van de pagina's die ik op voorhand kon lezen, was ik erg nieuwsgierig geworden of dit boek daadwerkelijk in de Young Adult kast zou moeten staan.

Het boek gaat over Hope, een jonge meid die opgroeit in een gezin vol acteurs. De regel is echter in het beroemde gezin, dat je pas in de schijnwerpers mag komen te staan als je zestien bent. Hope is vijftien en heeft een heel eigen wereld gecreëerd, waarin zij de ster in haar eigen film is. Ze is daarbij op zoek naar 'De Ware', die ze gevonden lijkt te hebben in Jamie, een Amerikaanse jongen die op vakantie in Londen is. Dolverliefd reist ze af naar Los Angeles, waar haar vader een film draait en Jamie woont.
Aldaar wordt haar magische wereld langzaam maar zeker afgebroken. Tot Hope uiteindelijk haar eigen keuzes kan maken in de werkelijke wereld.

Ik heb het boek enige weken geleden ontvangen. De voorkant was inderdaad zo leuk als op het plaatje. Zomers, toegankelijk, beetje retro. Ik viel ervoor, mijn negenjarige dochter ook, mijn vijftienjarige, leesgrage dochter vond de voorkant daarentegen afschuwelijk. Ik heb helaas niet de kans gehad andere vijftienjarige dames te vragen of ze op basis van de omslag het boek zouden gaan lezen, want uiteindelijk is dat de doelgroep: meiden van vijftien jaar en ouder.

Toen kwam het lezen zelf. En dat was een wat verwarrende ervaring. Het leest makkelijk weg en ik kan me voorstellen dat dit het perfecte boek is voor op het strand of op een camping. Toch heb ik zo mijn vraagtekens bij het boek in relatie tot de beoogde doelgroep.

Het wordt, zoals ik al zei, in de markt gezet als een Young Adultboek. Maar zowel inhoud als vormgeving vind ik persoonlijk niet bij deze leeftijdsgroep passen. De onderwerpen lijken meer geschikt voor wat jongere adolescenten, de hoofdpersoon is te naïef voor oudere lezers om zich in te herkennen en ook de vormgeving lijkt wat te kinderlijk voor jongeren van vijftien plus. (De hartjes onderaan de pagina's, de verschillende lettertypen..) Deze leeftijd kan daarbij echt wel een wat diepere laag aan, die in dit boek totaal niet aanwezig is. Maakt dat het een naar boek? Zeker niet, maar voor een Young Adult vind ik het te oppervlakkig. Ook het gegeven dat het hier om een serie gaat, sluit beter aan bij de leesbehoefte van wat jongere kinderen.

Het verhaal is daarbij erg mager. Hope is zo ontzettend naïef, dat ik me op een gegeven moment afvroeg of ik met een hoofdpersoon met een psychische of verstandelijke handicap van doen had. Dat had ik overigens erg tof gevonden, sterker nog: in het boek zit een moment dat de broer en zussen van Hope het over haar hebben. Het lijkt erop dat zij iets weten over Hope waar zij zich minder van bewust is; alsof er iets met Hope aan de hand is. Ik zat dus te hopen dat er ergens naar buiten zou komen wát Hope dan precies zou 'mankeren', maar dat bleef helaas uit.. Hope moet doorgaan voor een enigszins 'normale' vijftienjarige.
Voor mij persoonlijk houdt het argument 'maar ze wordt heel beschermd opgevoed' geen stand, om het doodsimpele feit dat Hope wel toegang heeft tot het internet (ik ken betrekkelijk weinig pubers van die leeftijd die niet op de een of andere manier op social media zitten) én ze heeft oudere zussen en een oudere broer, die geen of minder last hebben van deze mate van naïviteit.
Hope maakt op de laatste pagina's van het boek wel wat van een ontwikkeling door. De schellen vallen haar van de ogen, gelukkig. Maar dat had wellicht weer wat subtieler opgebouwd kunnen worden, het moet nu 'even' gebeuren, lijkt het. Ook het feit dat Hope haar kersverse stiefmoeder zonder slag of stoot accepteert bevreemdt me. Je hoort dat je ouders gaan scheiden, dat je vader een nieuwe vriendin heeft en hoppa, alles is pais en vree. Nee, dat is te makkelijk, sorry.

Het taalgebruik is echter wel weer geschikt voor deze leeftijdsgroep. Er worden regelmatig best pittige woorden in het boek gebruikt, die soms verkeerd worden uitgesproken of begrepen door Hope. Dit levert komische momenten op, waar ik in elk geval regelmatig om heb moeten glimlachen. Ook zitten er soms bloemrijke, komische omschrijvingen van situaties in het boek, wat ik zelf erg leuk vind. Ik hou daarvan, maar het zorgt er wel voor dat de lezer weer een wat meer ontwikkeld taalbegrip moet hebben. Het taalgebruik zorgt er dus ook voor dat ik dit boek weer lastiger te plaatsen vind, want jongere lezers zouden het boek hierdoor wellicht weer aan de kant leggen.

Enfin, ik denk zelf dat ik het adolescenten van vijftien jaar en ouder niet zou aanraden.Het is in mijn ogen te kinderlijk voor deze doelgroep. Ik zou het wel in de kast kunnen zetten voor de jongere, leesvaardige lezers, voor wie de onderwerpen, de verhaallijn en de vormgeving wellicht wel interessant zijn. Zelf heb ik het boek wel met enig plezier gelezen, want het gaf me een heerlijk relaxt vakantiegevoel, maar ik denk dat ik de nog volgende delen van de serie aan mij voorbij laat gaan.