Spionage tijdens de oorlog

Wel, ik geef toe dat dit weer een typische turf van een boek was, waar ik me soms door moest worstelen. Daarover straks meer.
Over het verhaal van twee vrienden die tijdens WO II een belangrijke rol krijgen in een voorname spionagezaak, kan ik enkel stellen dat het moeilijk uit te leggen is zonder spoilers te geven. In mijn ogen is het verhaal wel spannend, maar niet echt geloofwaardig, al zitten er wel elementen van waarheid in. Zeker op het einde wordt het duidelijk dat het om fictie gaat en niet zozeer om een traditionele oorlogsroman. Ik zou het dan ook bij een spionagethriller houden.
Het verhaal zit knap in elkaar, maar waar ik me wel aan ergerde, waren in mijn ogen wat redactionele fouten en de lay-out. Dat is de reden waarom ik het op 4 sterren hou, ik weet hoe moeilijk het is om een boek in eigen beheer uit te geven en de kleine taalfoutjes die hier en daar opdoken, waren in mijn ogen niet zo storend.
Wat bij mij wel een lichte ergernis opwekte, was de overwoordige manier van schrijven. Het leek wel of het niveau van de lezer onderschat werd. Dit was een boek van 435 blz dat in mijn ogen 50 blz korter had gekund om vlotter leesbaar te zijn.
Zo liep de tekst door over heel de pagina, waar paragrafen wenselijk waren. Veel lange zinnen met "en" waar punten hadden kunnen staan, vielen me ook op en haalde mijn leestempo onderuit. Soms ook vond ik een tautologie en herhalingen die het verhaal soms onderuit dreigden te halen. Zo bv in een dialoog dat Jake iets aan Will uitlegt en zo vier keer hetzelfde zegt in één paragraaf, alsof Will een idioot is. Dat had iets korter en krachtiger gekund.
Nog een voorbeeld was tijdens een bombardement op zee, best een spannend fragment, dat er stond "De boten brandden op het water." En later in paragraaf terug "op het water", alsof je als lezer zeker moest zijn dat het tafereel zich niet op het land of in de lucht afspeelde.
Een zin uit de proloog die ik even wil delen: "Het gezicht van de bankier was gebruind en zijn handen waren verzorgd en gemanicuurd."
Dit is een voorbeeld van wat ik als de schrijversziekte beschouw. Je wil het zo goed uitleggen, dat je de lezer teveel informatie in één keer geeft en dan nog een stuk in herhaling valt, want gemanicuurde nagels zijn wel verzorgd, maar ik vraag me nog steeds af waarom die in één zin met de het gezicht met genoemd worden?
Dat zijn mijn bevindingen van het boek. Moest dit door een professionele uitgeverij gebracht zijn, zou ik het maar 3 sterren waard vinden.