Recensie De ziel in het licht van haar hogere auralagen

Een mens heeft vaak vastgeroeste ideeën over de werkelijkheid zoals hij die ziet en beleeft.
Soms lees je een boek dat je overtuigingen aardig aan het wankelen brengt.
Als je van nature – zoals ik - sceptisch en nuchter ingesteld bent dan is ‘De ziel in het licht van haar hogere auralagen’ niet direct een boek dat je spontaan ter hand neemt.
Auralagen, entiteiten, gidsen, engelen en vorige levens: ik had er eerlijk gezegd niet zo heel erg veel mee.

Het boek van Annemiek Douw is zonder meer imponerend te noemen. Na een indrukwekkende inleiding die beschrijft hoe de schrijfster na een wetenschappelijke studie en carrière een paranormale weg insloeg, volgt een fascinerend tweede deel.
In haar praktijk als coach, medium en lichtwerker leert Annemiek Douw veel over auralagen en ontdekt ze er ook steeds meer. In pakkende praktijkvoorbeelden laat ze zien hoe ze in staat is om haar cliënten doelgericht te helpen door haar kennis en haar inlevingsvermogen. De hulp die ze daarbij krijgt van gidsen, engelen en opgestegen meesters is voor haar vanzelfsprekend en onmisbaar.
Voor lezers die al wegwijs zijn in paranormale zaken zal het beschrevene zonder meer een verdieping betekenen.

Voor mij was het lezen van dit boek een reis naar totaal onbekende oorden. Maar ik werd gegrepen. Door de heldere en prettige manier van schrijven en door het integere verwoorden van allerlei zaken die totaal nieuw voor me waren. Annemiek Douw dringt de lezer niets op; ze is er op geen enkele manier op uit om haar spirituele gelijk te halen. Ze wil haar kwaliteiten en gaven ten dienste stellen van diegenen die daar om vragen.
Het boek heeft me een paar weken aan het lezen én aan het denken gehouden.
Ik heb me afgevraagd of mijn kijk of de wereld wel de juiste is. Of er dan misschien toch meer is tussen hemel en aarde dan ik wil geloven. Als een boek zo goed geschreven is en me ook nog eens op die manier in de greep houdt dan geef ik het met overtuiging de volle vijf duimen.

Maar ondanks dat blijft de ‘De ziel in het licht van haar hogere auralagen’ voor mij net een brug te ver. Mijn verstand én mijn gevoel willen of kunnen er nog niet aan.
Maar toch? Ik geloof in de schrijfster en in het boek.
Kunnen er twee parallelle werkelijkheden naast elkaar bestaan? De één niet minder waar dan de andere?
Het boek laat me niet los. En dat is een bijzonder gevoel.