Recensie Het diner

Zelden een boek gelezen waar ik zo'n dubbel gevoel bij had. De eerste helft van het boek las ik met toenemend genoegen. De setting en de opbouw van het verhaal waren verrassend en ik mag de schrijfstijl van Herman Koch wel. Gaandeweg begon ik me meer en meer te ergeren aan heen en weer getjoep in de tijd wat voor mij de vaart uit het verhaal begon te halen. De karakters werden irritant en met de bladzijde ongeloofwaardiger. Als je dan ook de climax maar zozo vindt dan blijf je toch met een klein katertje zitten. Tja, vooruit drie duimen voor tweederde van het boek en de zeker niet onaardige manier van schrijven.