Krachtvelden, mutilanten, bloeddorstige gevechten, enzoverder. Niet echt het perfecte leventje waar je op zit te wachten zou je denken. Wel, voor Katniss Everdeen was dit ook niet het geval, maar ze had geen andere keuze. Wie had ooit verwacht dat Katniss na het jaar dat ze zich vrijwillig aanbood om mee te doen aan de hongerspelen om haar zusje te redden, opnieuw de arena in zou moeten? U kan het misschien al raden, ik heb het boek Vlammen gelezen. Vlammen is het tweede boek van de razend spannende trilogie van Suzanne Collins. Ik heb het boek gelezen en ga er in de volgende paragrafen dieper op in.

Suzanne Collins heeft het weer voor elkaar gekregen. Na het boek de hongerspelen, heeft ze opnieuw een boek geschreven om je vingers bij af te likken. Het lezen van de hongerspelen maakte me meteen nieuwsgierig om het vervolg te weten te komen.
Mijn verwachtingen lagen hoog nadat ik de hongerspelen gelezen had, maar ik had in eerste instantie niet verwacht dat ze met zulk een kaskraker opnieuw mijn leesgierigheid zou kunnen aanwakkeren. Toch werden mijn verwachting opnieuw ingevuld bij het lezen van Vlammen.

Door het invullen van een nieuw, belangrijk element in het boek: rebellie en revolutie kan S. Collins het boek weer tot het einde toe spannend houden. Want verder vertoont het boek veel gelijkenissen met de hongerspelen, het eerste boek van de trilogie. Ze maakt gebruik van nieuwe aanvalsmethodes, bondgenootschappen, de kwartskwelling, de vorm van de arena en nog veel meer om de spelen te laten verschillen met die van de vorige editie. Wat dat betreft is ze zeer creatief. Want natuurlijk blijft zulk een ervaring vragen oproepen rond vertrouwen, je eigen capaciteiten, mensenkennis,... net zoals in het eerste boek.

Wie nadenkt en weet dat er nog een derde deel is van haar trilogie, weet dat Peeta en Katniss in leven zullen blijven. Op deze manier is het boek een beetje te voorspelbaar.