Vooral overtuigend in de dialogen

Behalve Zweden, Noorwegen, Denemarken en IJsland slaat ook Finland op de thrillertrom. Een veelbelovend auteur is Antti Tuomainen (1971), een voormalig reclametekstschrijver die sinds 2007 thrillers schrijft. Zijn derde boek Parantaja won de Clue Award, de prijs voor de beste Finse misdaadroman van 2011. Het boek verschijnt nu in een Nederlandse vertaling onder de titel De genezer.

Het verhaal speelt ergens in de toekomst. De locatie is Helsinki. Met de wereld gaat het niet goed. Honderden miljoenen mensen vluchten voor hongernoden en andere natuurcatastrofes. De politiek heeft afgedaan, de anarchie regeert. Ook in Helsinki. Grote delen van de stad staan onder water. In de straten staan uitgebrande voertuigen. De politie heeft de moed opgegeven om nog iets aan de chaos en anarchie te kunnen doen. Steeds meer particuliere corrupte beveiligingsdiensten nemen de controle over de stad over. Inwoners die genoeg geld hebben proberen Helsinki te verlaten en naar het noorden te gaan.
Het is twee dagen voor kerstmis. Johanna, journaliste en vrouw van Tapani Lehtinen, belt dat ze wat later naar huis komt. Wanneer ze zich niet meldt, gaan bij Tapani, een weinig succesvolle dichter, de alarmbellen rinkelen. Hij doet een beroep op de hoofdredacteur van de krant waar Johanna werkt, maar de man is niet erg toeschietelijk. Ook de politie reageert koel. Er zijn zoveel verdwijningen in Helsinki dat niemand zich nog drukt maakt. Tapani weet dat Johanna aan een artikel werkte over ‘de genezer’, een voormalige milieuactivist die verantwoordelijk wordt gehouden voor verschillende moorden op politici, zakenlui en hun familie. Tijdens zijn zoektocht komt Tapani erachter dat Johanna belangrijke zaken uit haar verleden voor hem geheim heeft gehouden en dat ze een persoonlijke relatie heeft gehad met diezelfde ‘genezer’. In een race tegen de klok vecht Tapani om zijn geliefde Johanna te redden uit de klauwen van het kwaad.

Antti Tuomainen heeft van De genezer een rechttoe rechtaan verhaal gemaakt en gekozen om alles te vertellen vanuit het perspectief van de onfortuinlijke Tapani. Door de ik-vorm leest het boek vlot weg, maar na afloop blijft het verhaal toch niet lang beklijven. Daarvoor zijn de gebeurtenissen nogal voorspelbaar en is het gegeven 'vrouw-verbergt-verleden-voor-man' niet verrassend genoeg. Belangrijkste bezwaar is dat de reden waarom Johanna haar verleden verbergt niet overtuigend duidelijk wordt gemaakt.

Antti Tuomainens schrijfstijl is functioneel, zonder opsmuk. Ook al doet Tapani nog zo z’n best om Johanna te vinden, toch blijft de hoofdpersoon van het boek een nogal raadselachtig figuur. De genezer is vooral overtuigend in de dialogen, het tempo en in het oproepen van een buitengewoon naargeestig 'het-einde-van-de-wereld-sfeertje'. Of de directeur van de VVV Helsinki bij met het boek is, waag ik te betwijfelen.