Recensie Een teken van hoop

Ik weet niet precies hoe ik dit boek moet omschrijven. Het verhaal was opzich redelijk boeiend, maar ik vond het zeker niet één van haar beste boeken.
Een minpunt vind ik dat Karen Kingsbury Amanda zo ouwelijk neerzet met o.a. te volwassen uitspraken, gedachten en handelingen voor een kind van 7.
Amanda is als baby ter adoptie gegeven en vind door omstandigheden haar biologische moeder Maggie terug, die door een depressie verblijft in een psychiatrische inrichting. Dit gedeelte is wat langdradig.
Ook vind ik, net als Clas, er teveel christelijke termen in voorkomen en nog een minpuntje is
wat ik vaker tegen kom in de boeken van K.K. is de onrealistische wijze van schrijven over (kleine) kinderen en dat staat mij een beetje tegen.