Zeer aangrijpend verhaal!

Tegan en Gabe hebben een liefdevol huwelijk, totdat ze beiden een auto ongeluk krijgen en ze hun eerste verwachte kindje moeten missen. Het verdriet is onbeschrijflijk en je voelt de pijn en het schuldgevoel waar bijna niet mee te leven is…Tegan raakt depressief en wil het liefst het bed niet meer uit. Haar omgeving is er voor haar om te helpen, maar het is niet voldoende om het verdriet dragelijk te maken.
Ondanks het zware onderwerp leest dit verhaal als een heerlijke roman vol liefde, emoties en boosheid. Het verhaal is in de ik vorm geschreven en zo maak je alle ups en downs mee die ze moeten meemaken, wat zo begrijpelijk is! Het boek leest prettig en je wordt steeds teruggeworpen in de tijd voor het ongeluk en de tijd waarin ze een reis maken, wat ze altijd al graag wilden doen. De wenslijst hadden ze ooit gemaakt en in een pot gestopt.
Je beleeft de reis mee met vrolijke en verdrietige momenten. Prachtig beschreven, je proeft de sfeer, de omgeving en de ontmoeting van mensen die op hun pad komen. Je leest en voelt de heimwee naar de tijd voor het ongeluk, toen ze nog zo onbezorgd gelukkig waren..
Het verdriet en onmacht is zo intens geschreven, dat het mij deed denken aan het vorige boek wat ik las van Karma Brown: “Niets te verliezen” Ook een zeer heftig boek, wat deze ook is.! Speciaal als je het einde van het verhaal nadert…Ik was in shock en dacht: “lees ik dit wel goed”?? Door deze twist in het plot was ik helemaal ontdaan en moest een traantje wegpinken. Wàt een verhaal, zeg…Ik vond het een zeer aangrijpend boek die mij nog lang zal bijblijven. Dit is een absolute aanrader en krijgt van mij 5*