Recensie Vijftig tinten grijs

Door alle ophef over dit boek n.l. 'meest grensverleggende erotica ooit door een vrouw geschreven' heb ik uit nieuwsgierigheid dit boek gelezen.
Ten eerste is het boek bedroevend slecht geschreven.
Na een aantal hoofdstukken dacht ik dat ik een 'slechte' chicklit aan het lezen was en een chicklit is al niet één van mijn favoriete genre's.
Halverwege het boek kwam ik op een punt om het bijltje erbij neer te leggen vanwege de clichee's en de kinderachtige schrijfstijl.
Het werd pas goed irritant als je op iedere blz. leest dat Anastasia op haar lip bijt (waar Christian zich enorm aan ergerde), het holy shit kwam steeds voorbij en dan als klap op de vuurpijl heeft ze het maar steeds over haar innerlijke godin (wat is dat voor onzin?)

Als ze haar hoogtepunt bereikte viel ze uiteen in duizend stukjes.
Ook dit herhaalt zich steeds weer en ik voel dat ik bloos lees je op iedere pagina. Het is een opsomming van herhalingen.

Christiaan is een dominante man en een controlfreak en Anastasia is het sullige volgzame onderdanige vrouwtje. Je denkt met een tiener te maken te hebben, terwijl ze volwassen is. Ik had niks met dit boek vanwege de uitgebreide platte sexscenes en het SM gebeuren. Tot twee keer aan toe heb ik de neiging gehad om het boek aan de kant te gooien, maar ik heb doorgebeten om er achter te komen waarom dit boek zo'n hype is in Amerika (en inmiddels ook hier)

Er waren lezers tot tranen toe bewogen bij het einde van het boek.
Ik ben er nog steeds niet achter waarom...misschien omdat ze haar verstand terug kreeg en bij hem weg ging? Mijn conclusie is: een onrealistisch verhaal en slecht geschreven. Ongelooflijk dat hier nog 2 vervolgdelen op zijn.