Lauerhohn blijft verrassen!

Het genieten begint met een beeldende cover, waardoor je nieuwsgierigheid nog groter wordt!
In dit kleine boekje met slechts 38 pagina's weet Lauerhohn een compleet verhaal neer te zetten. Zo ontzettend knap gedaan!
De lezer krijgt een goede kijk op het taalgebruik en de omgangsvormen van de tijd waarin het verhaal zicht afspeelt. Ook de beschrijving van de omgeving is helder als glas.

"Gaslampen wierpen sprankelend licht door het vertrek. De signorina's blonde haren vingen de stralen, omhulden haar hoofd met een aura van gouden zuiverheid. Een gezonde blos op haar wangen accentueerde de volheid van haar lippen. In haar ogen schitterde de tint van een onbewolkte hemel tijdens het laatste daglicht."

Zoals je hierboven kunt lezen zijn de hoofdpersonen goed beschreven, met name Inspecteur Giacomo is heel duidelijk neergezet. Giacomo heeft een zaak op zich genomen, waarbij zijn leidinggevenden geen hoop hebben op een goede afloop. Kan hij het tegendeel bewijzen?
De verhaallijn weet je zeker te boeien en het plot is zo verrassend dat er een vervolg op dit zou kunnen komen.

Een leuke bijkomstigheid is dat een ander auteur in het jaar zoals in de titel, een belangrijk boek heeft geschreven. Een verhaal dat bekend is bij iedereen.
Natuurlijk zeg ik niet wie dat is om niets weg te geven. Maar neem van me aan dat 1897 helemaal in dat genre past.

Chapeau voor deze auteur: zoveel moois in zo weinig woorden! Het geeft aan dat een compleet werk niet altijd uitgebreid van tekst hoeft te zijn om een punt te maken bij de lezer.
Terrence Lauerhohn heeft me met 1897 weer weten te verrassen, ik heb deze uitgave uit de Splinters-reeks van Quasis graag gelezen en kijk uit naar 'Nirwana'; een volgend verhaal dat voortvloeide uit zijn fantasie!