Een fantastische en hartverscheurend mooie roman

Sicilië is veranderd in een mysterieus en vergeten eiland zonder elektriciteit, lege steden met verlaten ruïnes waar men afgesloten is van de rest van de wereld en zelfs van elkaar.
Mocht je andere overlevenden gaan zoeken of op zoek zijn naar levensmiddelen zit er niets anders op dan te lopen over de lege snelwegen. Maar daar heb je weer kans dat je aangevallen wordt door hongerige wilde honden.
Een virus heeft alle volwassenen op het eiland uitgeroeid, alleen de jeugd is overgebleven. De 13-jarige Anna en haar acht jaar oude broertje Astor proberen te overleven aan de hand van het notitieboekje van hun moeder. Wanneer haar broertje wordt ontvoerd gaat ze op zoek naar hem. Anna groeit sneller op dat ze graag had gewild.
Nadat ze verenigd zijn gaan ze samen op zoek naar een nieuwe toekomst, weg van deze apocalyptische wereld.

Anna is het eerste boek dat ik gelezen heb van Niccolò Ammaniti en ik ben behoorlijk onder de indruk kan ik wel zeggen.
De auteur neemt je mee op reis naar Sicilië waar je van de ene in de andere verbazing valt. Het boek is onderverdeeld in drie delen met een titel die verklaard wordt in dat deel.
Wat ik heel verfrissend vind zijn de verhalen binnen het verhaal, bijvoorbeeld wanneer uitgelegd wordt waarom Pietro (een van de personages) vraagt om twee zakken zonder gaten.
Hierdoor blijven geen vragen onbeantwoord.
Het boek leest heerlijk, hierdoor had ik het in een mum van tijd uitgelezen.

Anna probeert, met behulp van de notities van haar moeder en later ook met haar eigen ervaringen naar een plaats te gaan om daar samen met haar broertje een leven op te bouwen zonder virus. Ze wordt daarbij geholpen door een hond met drie namen, de drie verschillende periodes uit zijn leven.
Een hond die je een beschermengel zou kunnen noemen. Op het eind is hij zelfs meer, hij zorgt ervoor dat Anna en haar broertje iets vinden waar ze eigenlijk niet naar zochten. Maar de schoenen bleken toch belangrijk te zijn.

Deze bevlogenheid, nauwkeurigheid en fantasie van de auteur zorgden ervoor dat mijn hart sneller ging kloppen. Ondertussen worden de kinderen ouder. Zijn ze nog wel beschermd voor het virus?
Je weet wel dat het fictie is, maar door deze manier van schrijven werd het even realiteit voor mij. Heel knap gedaan, het is een aangrijpend en hartverwarmend verhaal geworden.
De angst van de kinderen, de haat, de liefde, het onvermogen en de wanhoop zijn goed voelbaar en maakt dit tot een fantastische en hartverscheurend mooie roman. 4,5/5*