4,5/5* Een geloofwaardige, hedendaagse thriller!

De hoofdpersoon Jan van Dijk is een man waar je niet jaloers op hoeft te zijn; hij heeft een saaie baan en een zo mogelijk nog saaier huwelijk met Martine. Het enige lichtpuntje in zijn leven is zijn dochter Hannah.

Je leest over Hannah die haar vader er van overtuigd heeft om haar naar een feest te laten gaan, samen met haar beste vriendin. Jan heeft niet in de gaten dat hij voorgelogen wordt over de locatie en de aard van het feest. Want zoiets doet zijn Hannah niet!
Wanneer Hannah verdwijnt nadat ze het feest bezocht heeft stort zowel zijn leven als dat van zijn vrouw in.
De geheimen die boven komen over hoe hun huwelijk in elkaar zit maken het leven niet eenvoudiger voor het gezin. De sfeer wordt steeds meer beklemmend.

Loes de Koning voelt zich ondergewaardeerd door haar teamchef. In haar hoedanigheid als familierechercheur heeft ze de zaak van de verdwijning van Hannah op haar bordje gekregen. Dat ging niet zonder slag of stoot; de minachting van Donald Roelofs is goed voelbaar. Van de andere kant is het de mening van Loes dat hij het niet waard is om het rechercheteam te mogen leiden.
Ze onderhoudt het contact met de ouders van Hannah en dat is niet altijd even gemakkelijk.

'Blijft u maar zitten,' zei ze terwijl ze opstond. 'Ik hou u op de hoogte.'
De banale woorden dreunden na in haar hoofd. Nog voordat ze de deur achter zich dichttrok, hoorde ze het oorverdovende zwijgen van twee wanhopige mensen.

De spanning in het huwelijk van Jan van Dijk en zijn vrouw Martine is niet iets van de laatste tijd: dat smeult al veel langer. Martine heeft meer geheimen dan in eerste instantie zichtbaar zijn. Hoe hun relatie uiteindelijk verloopt is een verhaal binnen het verhaal.

In de vrij korte hoofdstukken staat vaak de naam van de persoon uit wiens oogpunt we meekijken, als titel vermeld. Dat geeft een prettige afwisseling van personages. Je leert ze goed kennen op deze manier. De spanning wordt goed opgebouwd en de gevoelens van alle personen worden duidelijk beschreven in deze thriller.

Bovendien spreekt er een waarschuwing uit; we moeten niet iedereen meteen geloven, ook als de personen ons na aan het hart liggen. Vaak wordt daardoor erger voorkomen. Dat geldt ook voor op de werkvloer.
Controleren wil tenslotte niet zeggen: niet houden van of niet respecteren; dat feit moeten we dan wel blijven benadrukken.

Karin Hazendonk heeft met De dood heeft blauwe ogen een geloofwaardige, hedendaagse thriller neergezet. Het is geen snelle thriller, maar dat is in dit geval ook helemaal niet nodig om het gewenste effect te bereiken.
Ik heb 'De dood heeft blauwe ogen' graag gelezen.