Een ode aan Agatha Christie.

Een detective die je moet lezen als je Agatha Christie-fan bent! In heel veel beschrijvingen zijn de bekende Poirot-kenmerken terug te vinden. Dit samen met de aanwezige humor en een spannend plot is het een knap verhaal geworden.
Op het eind wordt alles tot in detail uitgelegd door Poirot, de onovertroffen detective!

Catchwood, Poirots politievriend van Scotland Yard zoals hij zichzelf beschrijft, doet heel erg denken aan Hastings. De trouwe steun en toeverlaat van de Poirot uit de Agatha Christie-boeken. Ietwat langzaam van begrip, maar slaat de spijker meestal op de kop met zijn uitspraken. Vaak achteraf pas als zodanig herkend door hemzelf. Poirot wijst hem er steeds weer op.

Het is geen werk van Agatha Christie, maar dat wist ik al. Toch: in het begin moest ik daar aan wennen, ook aan het gebruik van sommige woorden die de Poirot van Agatha Christie niet in de mond genomen zou hebben. Wanneer hij over iemand van het vrouwelijk geslacht spreekt, bijvoorbeeld. Of wanneer hij een dame een leugenaar noemt, terwijl het onderzoek nog loopt. Je gaat vergelijken, maar dat moet je niet doen! Het zijn tenslotte twee verschillende auteurs.
Maar eenmaal daar aan gewend, las ik het boek vlot uit.

Na deze opmerkingen gemaakt te hebben, denk ik dat Sophie Hannah een ware ode geschreven heeft aan Agatha Christie met dit boek De Monogram Moorden. Ik heb het als dusdanig graag gelezen. Een goede detective, zonder meer!