De karakters.
De personages zijn helder en passen goed in hun rol in het verhaal. Iedere keer weer denk je terwijl je leest:
écht iets voor .... Vanaf het begin werden de personages levende personen.

De auteur.
Mijn verwachtingen waren hoog, omdat ik zozeer genoten heb van een eerder boek van hem: De Jacht.
In De Stille Zee vond ik hem hier en daar langdradig. Clive Cussler legt altijd wel graag uit, maar het ging
hier zo ver dat ik mijn focus niet meer had. Op andere plaatsen daarentegen werden nu woorden gebruik
uit de scheepvaart, waardoor je Google in de buurt moest hebben, wilde je precies weten wat bedoeld werd.
In grote lijnen was het wel duidelijk, maar een gevolg was dat het niet meer soepel doorlezen was.

De plot.
Het is geweldig hoe Clive Cussler alle lijnen laat samenkomen. Steeds een mooie ontdekkingsreis
in het verleden, gekoppeld aan het heden...Prachtig !

Algemeen.
Ik kende de schrijfstijl, maar deze keer las ik minder vlot door. "De Jacht" heb ik met veel meer
plezier gelezen.
Wat wordt bedoeld met "typisch Amerikaans"? Een Clive Cussler thriller behoeft toch geen grensaanduiding?
Mijn voorkeur gaat uit naar Dirk Pitt-avonturen (nog nieuw voor me) en ik wil ook graag "De saboteur" met
Isaac Bell nog lezen.
Ik blijf een Clive Cussler fan.
Dit boek is niet vergelijkbaar met wat voor thriller dan ook van een andere hand dan Cussler, door de stijl
die gebruikt wordt. Verleden....heden....verleden...heden...en alles klopt. Bijzonder informatief geschreven.
Je leert heel veel van deze boeken. Heerlijk voor een nieuwsgierig aagje als mijzelf.