Lezersrecensie
Dit smaakt naar meer!
De auteur heeft een prettige schrijfstijl, waarmee ze de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt prachtig weet te beschrijven. De lekker korte hoofdstukken zijn geschreven zonder moeilijke woorden te gebruiken. Het leest als een trein! Voor de titel van deze hoofdstukken heeft Esther Quatfass gekozen voor Romeinse cijfers.
Verwachtingen worden niet waargemaakt en je krijgt medelijden met een van de hoofdpersonen.
"Gisteren was haar leven nog overzichtelijk geweest. Alles op orde. Maar in nog geen vierentwintig uur was haar veilige bestaan veranderd in een regelrechte hel.
Het was te veel om te bevatten. Iemand dood, pistoolschoten, een arrestatieteam over de vloer en nu deze afschuwelijke toestand."
Elandsoog is geen snelle actiethriller, maar is zeker niet saai.
In een van de laatste hoofdstukken van deze enigszins onheilspellende thriller lees je hoe de keuze voor de afbeelding op de cover tot stand moet zijn gekomen:
"Ze staarde voor zich uit naar het donkergroen mos erachter. Een wereld op zijn kant met overal bomen."
Deze thriller wordt vanuit diverse personages beschreven. Deze personages hadden wat mij betreft iets meer duidelijkheid mogen krijgen: bijvoorbeeld over leeftijd van Christian. Je kunt er naar raden, maar het zou prettiger zijn om zoiets zeker te weten, hij is tenslotte niet onbelangrijk in het verhaal.
Het einde liet me heel nieuwsgierig achter; ik zou graag willen weten hoe dit verhaal zich zou kunnen gaan ontwikkelen. Niet al mijn vragen zijn beantwoord, maar wat ik voel is een gezonde nieuwsgierigheid!
Is dit een teken van de auteur dat we nog niet alles hebben gelezen en er wellicht een vervolg in de pen zit? Ik kijk er zeker naar uit.
Verwachtingen worden niet waargemaakt en je krijgt medelijden met een van de hoofdpersonen.
"Gisteren was haar leven nog overzichtelijk geweest. Alles op orde. Maar in nog geen vierentwintig uur was haar veilige bestaan veranderd in een regelrechte hel.
Het was te veel om te bevatten. Iemand dood, pistoolschoten, een arrestatieteam over de vloer en nu deze afschuwelijke toestand."
Elandsoog is geen snelle actiethriller, maar is zeker niet saai.
In een van de laatste hoofdstukken van deze enigszins onheilspellende thriller lees je hoe de keuze voor de afbeelding op de cover tot stand moet zijn gekomen:
"Ze staarde voor zich uit naar het donkergroen mos erachter. Een wereld op zijn kant met overal bomen."
Deze thriller wordt vanuit diverse personages beschreven. Deze personages hadden wat mij betreft iets meer duidelijkheid mogen krijgen: bijvoorbeeld over leeftijd van Christian. Je kunt er naar raden, maar het zou prettiger zijn om zoiets zeker te weten, hij is tenslotte niet onbelangrijk in het verhaal.
Het einde liet me heel nieuwsgierig achter; ik zou graag willen weten hoe dit verhaal zich zou kunnen gaan ontwikkelen. Niet al mijn vragen zijn beantwoord, maar wat ik voel is een gezonde nieuwsgierigheid!
Is dit een teken van de auteur dat we nog niet alles hebben gelezen en er wellicht een vervolg in de pen zit? Ik kijk er zeker naar uit.
1
Reageer op deze recensie