Dat smaakt naar meer!

Kyra is een van de hoofdpersonen in dit boek.
Ik was meteen weg van dit ondernemend persoontje, dat zoveel meegemaakt heeft en nog steeds een eigen plekje moet vinden binnen het gezin.
Isa Maron heeft een prettige schrijfstijl. Ik vond het heel vertrouwd wat ik las, ondanks het feit dat ik eerder nog niets van haar gelezen heb.
De verwikkelingen zitten goed verstopt in de verhaallijn. Er wordt niets verklapt.
Het enige minpuntje is de manier waarop de rechercheur met Kyra omgaat. Dat is een beetje ongeloofwaardig in mijn ogen.

De enige keer dat ik op het verkeerde been was gezet, was toen bleek dat de patiënt in Schotland niet de zus van Kyra was. De uiteindelijke ontknoping was wel een verrassing omdat we over dit persoon niet zoveel wisten. Ook de kaart van de zus aan de familie was een verrassing. Hier dacht ik meteen aan de cover: zou de boot gezonken zijn?
Ik vond het een boeiend verhaal en dat bleef ook zo gedurende de hele tijd dat ik het boek las.
Ook hoe Kyra blijft zoeken naar het dagboek van haar verdwenen zus. Het blijft de spanning er in houden.

Als lezer slaak je een diepe zucht van opluchting wanneer je de laatste zin leest. Want je weet dan dat er meer gaat komen over deze Kyra:
'Wat ik nog niet verteld heb', zegt Kyra zacht, 'is dat ik me ingeschreven heb voor forensische recherche. Na de zomer start ik aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik zal haar vinden, mam. Wat er ook gebeurt, ik ga mijn zus vinden'.

Iets om naar uit te kijken.

Graag gelezen!
Op de Crimezone leesclub gaf ik dit boek een waardering van 9 punten.
Dat worden hier 4,5 sterren. Afgrond 4 ****