Het geheugenspel van Nicci French

'Ik doe mijn ogen dicht. Het zit daar allemaal, in mijn hersenpan. De nevel die de contouren van het grasveld volgt. De kou die plotseling in mijn neusvleugels bijt. Ik moet mijn best doen om me te herinneren wat er nog meer gebeurde, die dag dat we het lichaam vonden - haar lichaam.'
Dit waren de eerste regels uit het boek. En dat smaakte naar meer.
De hoofdpersoon in het boek is Jane. Een alleenstaande vrouw sinds kort, die carrière maakt als architect en in die hoedanigheid iets boven water tovert wat misschien beter begraven had kunnen blijven.
Het verhaal speelt zich af binnen de familie van Jane en de familie van haar bijna ex-man, die nog
steeds als haar eigen familie aangemerkt wordt. Op het landgoed van deze familie is ze werkzaam als architect, voor een verbouwing. Bovendien is er sprake van een familiebijeenkomst.
In het verhaal komen een heleboel aspecten van het leven aan bod: het wantrouwen van autoriteit, de angst voor de snel veranderende wereld, angst voor de dood en verlies, het gevoel
van onveiligheid. Maar ook liefde, hoop en geluk.
In dit boek worden we geconfronteerd met een vies soort misdaad dat helaas voorkomt op deze aardbol en zo nu en dan weer in de publiciteit staat.
Het boek las wel soepel, maar had soms meer van een spannende roman. Hier en daar wat langdradig, naar mijn mening. Het einde daarentegen was vrij abrupt.
Daarom waardeer ik dit boek met 3/5 sterren.