Graag gelezen!

Het eerste hoofdstuk begint op een dag in juni 2016 in Hoorn. Mijn aandacht werd meteen gegrepen door hetgeen ik las.
Yara de Best is single en eenendertig jaar oud. Op deze avond in juni wordt ze door iemand in haar tuin neergelegd en is bewusteloos. Ze heeft weinig kleren aan, is smerig en bont en blauw. Deze persoon is nog wat akeligs met haar van plan terwijl ze daar ligt maar wordt daarbij gestoord door een hond en een voorbijganger.
Je voelt tijdens het lezen de afkeer en minachting voor Yara van degene die haar daar neergelegd heeft.

Yara heeft geen enkel idee hoe ze in haar achtertuin is terechtgekomen en weet ook niet wat er met haar gebeurd is. Ze schrikt enorm als ze tot de conclusie komt dat ze zich van de afgelopen vier dagen helemaal niets kan herinneren.
Lotte is degene die haar gevonden heeft en is verpleegster. Ze wil graag dat Yara haar geheugen terug krijgt en wil daar de hulp van Kyle Hendriks voor inroepen, hij is een hypnotherapeut en bovendien een oude bekende van Yara. Uiteindelijk geeft Yara toe en langzaam maar zeker komt ze door middel van hypnose er achter dat ze in het donker gevangen is gehouden en dat daar gruwelijke dingen met haar gebeurd zijn.

De dader dwong haar om over haar verleden na te denken maar het verleden is iets waarvoor Yara steeds wegliep om redenen waarover we later in het verhaal lezen.
De reden voor het losbandige en oppervlakkige leven dat Yara leidt wordt elke keer duidelijker wanneer de ontvoerder kernwoorden gebruikt, maar ze wil het eigenlijk niet weten...
Ze wil wel weten wie haar ontvoerder was maar niet terug naar wat er vroeger gebeurd is. Maar deze twee dingen horen meer bij elkaar dan Yara lief is.

Door de verschillende perspectieven springen we steeds naar een tijd in het verleden waar we niet genoeg over weten, dat maakt het lekker spannend. Je wilt weten wat er precies gebeurd is.
De verhaallijnen komen uiteindelijk samen.

Op een gegeven moment dacht ik te weten hoe de vork in steel zat en de spanning viel wat weg. Mijn gedachtegang bleek ongeveer te kloppen, maar het eind van het verhaal wist me toch te verrassen, waardoor het leesplezier weer vergroot werd.

Door het beeldende taalgebruik van Melissa leest het verhaal lekker soepel, bovendien worden er geen moeilijke woorden gebruikt waardoor het een toegankelijk boek is geworden.
In het nawoord vertelt te auteur dat 'In onschuld' een verhaal is met zo nu en dan een knipoog naar geloofwaardigheid, maar dat een en ander ooit echt is gebeurd. Bovendien bedankt ze de true crimeprogramma's op ID-tv. Zo heb ik het ook ervaren: ietwat ongeloofwaardig maar het maakt het lezen er niet minder prettig om. Het is een spannende thriller met goed beschreven personages.
3,5/5*