4,5/5* Een dijk van een verhaal!

Waar begint de realiteit en waar stopt fictie is de grote vraag in ‘Mijn vader is een vliegtuig.’

Eva is bijna veertig jaar, ze heeft een succesvol bedrijf, een prachtgezin en staat op het punt om te verhuizen. Dan ontvangt ze van het bericht dat haar moeder Willemien in het buitenland is overleden. Vanaf dat moment gebeurt in haar leven alles in een stroomversnelling.

Sinds de dood van Willemien heeft ze last van dezelfde nachtmerrie. Ze ziet in deze droom een rokende hand die op haar afkomt en ze wil weten waar dit op gebaseerd is, als het al ergens op gebaseerd is. Is ze bezig haar verstand te verliezen, zijn er toch te veel problemen?
Maar Eva praat tegen zichzelf zoals ze ook haar personeel toespreekt: ‘Problemen zijn er om op te lossen, creëer afstand, laat je niet overspoelen, deel de tijd op in blokjes en kijk niet te veel vooruit.’

Om nog een beetje overzicht te kunnen houden en zich daardoor veilig te voelen, heeft ze checklists gemaakt voor alles waar ze mee bezig is. Ze is iemand die van orde houdt; alles en iedereen moet een plaats binnen het geheel hebben. Een vaste plaats zodat iedereen de waarde kan herkennen.

Met haar moeder voelt ze geen enkele verbondenheid, ze heeft geen traan gelaten om haar overlijden. Waar komt dat toch vandaan, dit gebrek aan gevoel voor haar?

Haar vader Joost is uit haar leven verdwenen toen ze nog een kind was. Ze vindt hem terug in een psychiatrische inrichting en Eva raakt vanaf dat moment alle houvast kwijt die ze had. Er komen alleen nog meer vragen boven tafel en haar angsten groeien.
Waarom neemt ze in haar tas de flanellen pyjamaatjes van haar dochtertjes mee om er zo nu en dan aan te kunnen ruiken? De reden hiervoor blijkt achteraf angstaanjagend.

Doordat het verhaal in de ik-vorm is geschreven raak je steeds meer vertrouwd met de gedachten en gevoelens van Eva. Ik had met haar te doen, maar kon haar ook zo nu en dan wel een ruk aan haar jasje geven met het idee om haar even stil te laten staan bij wat er gebeurde.

In de drie boekdelen die als titel de naam hebben van Willemien, Joost en Eva leren we langzaam de reden voor de angsten van Eva kennen.
De drie protagonisten hebben alle drie een boekdeel nodig, zonder meer. Het zijn met recht alle drie een protagonist door het belang dat ze ieder afzonderlijk hebben in de waarde van het verhaal.
Ze zijn goed uitgediept en kwamen voor mijn ogen tot leven.

Mijn vader is een vliegtuig is een dijk van een verhaal, om het maar beschouwend te zeggen. Een dijk in de vorm van bescherming voor jezelf wanneer je de grip op de werkelijkheid dreigt te verliezen, zoals Eva dat deed.