Waar kun je nog op vertrouwen?

Een paar weken voor kerst wordt op het station van Norrköping in een trein een dode vrouw aangetroffen. De keuze voor de titel is al snel duidelijk. Deze nog heel jonge vrouw is gestorven toen een van de bolletjes die ze smokkelde, openbarstte in haar maag. Ze reisde niet alleen, maar waar is de andere vrouw gebleven?
Jana Berzelius wordt op deze zaak gezet en al snel blijkt dat zij er persoonlijk meer bij betrokken is dan haar lief is. De verdenkingen wijzen in de richting van Danilo, de man met wie ze is opgegroeid maar die ze liever zou vergeten. Hij weet te veel over haar en met al die kennis is hij een direct gevaar voor Jana.
Om haar verleden en haar toekomst te beschermen, moet ze Danilo vinden voordat de politie dat doet.

In Narcotica wordt de sluier die over het verleden van Jana ligt, een klein beetje verder opgelicht. Niet helemaal, maar genoeg om een stukje van de verschrikkingen te zien die ze in haar jeugd mee heeft gemaakt.

De verhouding van Jana met haar adoptie-ouders is niet alledaags te noemen; vooral haar vader heeft iets tegen haar aanwezigheid.
'Ze keek er absoluut niet naar uit om de ze feestdag met haar ouders door te brengen. Vooral niet nu haar vader, voormalig procureur-generaal Karl Berzelius, om onduidelijke redenen bij haar uit de buurt wilde blijven, alsof het hem niet langer interesseerde om contact met zijn dochter te hebben. Ze hadden elkaar sinds het voorjaar niet meer gezien en toen Jana met haar moeder Margaretha over zijn vreemde gedrag praatte, had ze geen rechtstreekse verklaring gekregen.'
Doordat Schepp de personages zo duidelijk beschrijft, heb je al snel een band met deze personen. Je mag de een meer dan de ander, maar leert ze wel een beetje kennen. Zo worden ook rechercheur Mia Bolander en Henrik Levin echte mensen tijdens het lezen.

Maar de hoofdpersoon Jana blijft gedeeltelijk nog een vraagteken. Niet omdat ze niet duidelijk beschreven is, ze is inmiddels als een mens van vlees en bloed, maar omdat er nog zoveel meer geheimen te ontrafelen zijn. Ook weet Jana zich nog niet alles over haar jeugd te herinneren.
Een van de personages zal je weten te verrassen tegen het eind van het verhaal. Dit voelde wel een beetje als een opluchting voor mij.

Wat er gebeurd is in dit verhaal en de manier waarop het gebeurde, zou zo maar realiteit kunnen zijn en dat gegeven beangstigt me. Eigenlijk wil je het niet geloven. Je moet toch ergens op kunnen vertrouwen?

De redelijk korte hoofdstukken bestaan uit een afwisseling van verhaallijnen. Door deze manier van schrijven wordt de nieuwsgierigheid aangewakkerd. Je wilt als lezer snel verder omdat je wilt weten hoe het verder gaat met die persoon of wat er nog meer gebeurde.
Er is hier en daar ook humor aanwezig, waardoor je even uit kunt ademen.

Voor mij is het duidelijk dat het verhaal van Jana Berzelius nog niet helemaal verteld is. Ik kijk uit naar het vervolg op deze spannende thriller dat in het voorjaar van 2017 bij Uitgeverij De Fontein verschijnt. Ook dat boek zal los van de andere delen te lezen zijn.