Een emotioneel verslag

'Nooit meer thuis' is een emotioneel verslag van de reis die deze auteur ondernomen heeft. Jammer dat de vele verhalen niet chronologisch neergezet zijn, dat had het leesplezier zeker verhoogd.
Het is vooral een persoonlijke reactie op alle verhalen die ze gehoord heeft op haar maandenlange trektocht.

Een gedeelte uit het verhaal van een Nederlander met Senegalese en Mauritaanse roots en een Liberiaans paspoort:
'Wanneer ze zwanger wordt en hun liefdesvrucht aborteert, kan hij niet langer met haar samenblijven en gaat hij naar Duitsland, waar hij in een asielcentrum terechtkomt. Daar hoort hij dat de kans op papieren groter is in Nederland. Op dat moment is er een burgeroorlog in Liberia. Hij komt aan in Nederland en vraagt asiel aan als Liberiaan. Zijn dossier wordt goedgekeurd, want na zijn jaren in Liberia weet hij genoeg van het land om niet door de mand te vallen. Sindsdien leeft hij in Nederland, bijna twintig jaar reed, en is hij officieel Liberiaan en Nederlander met een Liberiaanse naam in zijn paspoort, terwijl zijn echte naam enkel nog in zijn twee thuislanden in Afrika wordt gebruikt. Hij is de gelukzoeker die vond wat hij zocht.'
Ook andere verhalen worden door haar vastgelegd en bij haar thuiskomst ervaart zij het volgende:
'Ik ben met vreugde onthaald in het continent dat van mij is. Zij worden nagekeken en weggekeken. Ik was welkom bij hen en welkom terug thuis. Zij zijn niet welkom bij ons en zijn niet meer welkom thuis. Alle hebben zij ter hoogte van Niger een 'point of no return' ervaren.'

Annelies D'Hulster moest afgaan op wat haar verteld werd, ze heeft in dit boek zo duidelijk mogelijk laten zien dat er evenveel redenen zijn als er mensen zijn om deze grote reis te maken. Haar reis is vanzelfsprekend niet te vergelijken met de reis van de vele asielzoekers, maar het benadrukt wel het probleem waar alle betrokkenen mee te kampen hebben of hadden. De tegenstellingen zijn groot!