4,5/5* Een verrassend debuut!

Na een korte proloog die de nieuwsgierigheid prikkelt, lees je in niet te lange hoofdstukken over An Janssens. Je leest over haar verleden, haar gedachten, haar toekomstverwachtingen, haar liefde en vooral over haar teleurstellingen.

De auteur weet het verhaal langzaamaan op te bouwen tot een verhaal wat je absoluut niet meer loslaat. Je wil graag steeds meer weten over hoe het allemaal zo gekomen en is hoe de protagonist daar op reageerde. An is een bijzonder meisje dat zich ontwikkeld heeft tot een bijzondere jonge vrouw. Bijzonder in de betekenis van origineel; een vrouw zoals zij is kom je niet vaak tegen in het dagelijks leven. Verstrepen weet haar tot leven te brengen in Oker.

Na het ongeluk waarbij haar broer Rutger het leven liet, heeft An lang in coma gelegen. Nadien verlangt ze soms naar deze situatie omdat ze dan helemaal niets hoeft te beslissen.

An denkt na het ongeluk vaak aan Hasse die door Rutger aan haar voorgesteld werd; ze kan hem niet uit haar gedachten krijgen en gaat allerlei dingen veronderstellen. Ze vergeet daarbij dat de wereld gewoon doordraaide in de tijd dat zij in coma lag en dat mensen ook gewoon verder geleefd hebben.

'Hij ging weg op een dinsdag aan het eind van de zomer, maar misschien was het eerder het begin van de herfst. Het mooiste zit vaak in de anticipatie.'

Het verhaal over An heeft me zo geboeid dat ik het binnen een dag gelezen heb; ik werd meegesleurd door alle gebeurtenissen waarover ik las en vermoedde een bepaald einde.
De verrassing kon niet groter zijn toen ik de indrukwekkende epiloog las en daar ontdekte dat mijn verwachtingen totaal anders waren dan de realiteit.

Ik realiseerde me toen dat dat gegeven me ook deed denken aan het personage An Janssens en moest even glimlachen.

Ik heb Oker heel graag gelezen; ik heb me verbaasd, ik was ontroerd en ik heb gelachen. Dit is zonder meer een verrassend debuut te noemen, ik kijk dan ook uit meer werk van Ellen Verstrepen.