Fantasy en realiteit lopen naadloos in elkaar over

Dit was het eerste boek van Rik Raven dat ik gelezen heb en ben onder de indruk van de kwaliteit!

Als lezer reis je tussen twee werelden en komt in aanraking met een aantal personages die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Gaandeweg het verhaal raak je steeds meer geïntrigeerd en wil je meer weten wat er eigenlijk gaande is of wat de reden is dat bepaalde personen reageren op de manier dat ze doen.
De karakters worden levensecht beschreven; dat gegeven maakt het verhaal soms echt gruwelijk en zorgt er voor dat ik weer terugkeer naar mijn eigen benedenwereld.

Op het moment dat Ilse en Lennard zich aan elkaar voorstellen wordt het al duidelijk dat hier in een paar korte zinnen vreselijke gebeurtenissen samengevat worden en mijn nieuwsgierigheid werd alleen nog maar groter.
Fantasy en realiteit lopen in ‘Recht’ naadloos in elkaar over.

Al tijdens het lezen van de eerste bladzijden werd me duidelijk dat de auteur graag gebruik maakt van een anagram. Hier viel me op dat in de titel van de proloog ‘Conventus Veriatis deliberat’ het woord deliberat bijna een anagram is van de naam van een de karakters in deze proloog: Libertad.

In de proloog wordt ook verwezen naar het boek ‘Bron’ van Rolf Dorint. Hierdoor ben ik informatie gaan opzoeken over ‘Bron’ van Rik Raven en hierdoor begreep ik beter waarom er steeds sprake is van een bepaald deuntje.

‘Recht’ kan goed als alleenstaand boek gelezen worden, omdat veel informatie uit ‘Bron’ vermeld wordt. Hierdoor wordt een en ander duidelijker. Bovendien is het belangrijk dat je het boek met aandacht leest, zodat je niet het spoor bijster raakt. Maar eerst 'Bron' lezen kan ik zeker niet afraden.

Rik Raven hanteert een nuchtere, heldere manier van schrijven waardoor het ondanks dat je fantasy leest, het geen ver-van-mijn-bed show wordt.
Dit maakt het verhaal toegankelijk voor lezers waarvoor dit een eerste kennismaking is met het genre en geeft het de lezer de kans om heel dichtbij het verhaal komen.

Vanzelfsprekend besef ik goed dat hetgeen beschreven wordt niet mogelijk is, maar dat kon me er niet van weerhouden om me mee te laten voeren naar deze bovenwereld en benedenwereld.

Ik heb werkelijk kunnen genieten van de fantastische beschrijvingen, zoals deze:

‘De zwarte haren lagen plat op het hoofd, glanzend van dierlijk vet. Hij had een bleek gelaat, alsof het schetsen van de lijnen waaruit het was opgebouwd de tekenaar zoveel energie had gekost dat er niets meer over was om het in te kleuren.’

Ik heb ‘Recht’ graag gelezen.