Ontroerend mooi!

Enige tijd geleden kreeg ik van Ambo|Anthos uitgevers een exemplaar toegestuurd van deze prachtige roman.
Ik had me voorgenomen deze roman op dierendag te lezen. Dat heb ik vandaag dan ook gedaan.

Ik zit nog met een brok in mijn keel terwijl ik dit opschrijf. Wat heeft dit boek me enorm geraakt; meer dan ik hier zeggen kan.

Saturo vindt een zwerfkat, of vindt de zwerfkat Saturo? De tijd zal het leren.

'En zo begon ons leven samen. Satoru was een prima mens als kamergenoot voor een kat, en ik was een prima kat als kamergenoot voor een mens.'

Het is een heel aandoenlijk verhaal dat door de aanwezige humor en de beschrijving van de kat Nana die soms menselijke eigenschappen schijnt te hebben of in ieder geval weet hoe de mens in elkaar zit, zeker niet in een zwaar op de hand liggende roman is geworden.

'Satoru was een ticket gaan kopen bij de terminal en kwam met een rood hoofd teruggelopen.
'Verdorie wat een gedoe. Je mag niet eens mee het passagiersdek op, Nana.'
Op de passagierslijst had Satoru mijn naam er ook bij geschreven, legde hij uit. Maar toen ze er bij het loket achter kwamen dat Nana Miyawaki
(6 jaar) een kat was, waren ze in de lach geschoten. Soms zat er bij Satoru echt een steekje los.'

Het groot gedeelte van verhaal wordt verteld vanuit Nana, de kater. Dat is een mooie afwisseling met de terugblikken in het verleden van Satoru.
Het is een geweldig boek dat de ware natuur van een kat duidelijk laat zien; niet onderdanig, superieur aan een mens met een eigen wil waar de mens rekening mee moet houden. Het is duidelijk dat Hiro Arikawa zich daar goed in verdiept heeft.
In dit verhaal geeft Nana de kater soms wat toe aan de mens ondanks de superioriteit die hij nu eenmaal heeft als kat.

Het einde in dit verhaal is niet echt het einde voor de vriendschap van de twee vrienden. Ik heb de epiloog 'Het laatste verslag' nog een keer gelezen omdat ik hier enorm door ben getroffen.
Allerlei emoties en gevoelens worden besproken in deze hartverwarmende roman, zoals het ervaren van vreugde, het gevoel van vriendschap, de kunst van het tonen van emotie, trouw, inlevingsgevoel voor de situatie van een ander, maar vooral de liefde voor het leven zelf.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit boek aan iedereen aan wil raden; kattenliefhebber of niet!