Een indrukwekkende openbaring!

Jori (Johann Richard) Hell, een jonge medicijnstudent uit Zürich, komt eind negentiende eeuw naar de Salpêtrière-kliniek in Parijs om onder de beroemde neuroloog dokter Jean-Martin Charcot te promoveren. Een operatie aan de hersenen van een hysterisch meisje zal zijn thesis worden. Maar dit verzoek is zo ongewoon dat er zelfs weddenschappen worden afgesloten.
Runa wordt uitgekozen als degene die door Jori aan haar hersenen geopereerd zal worden. Hij wil de waanzin uit haar hersenen snijden. Runa is een meisje van acht jaar dat diverse bekende behandelingen ondergaan heeft, maar niets heeft resultaat gehad bij dit meisje. De artsen binden haar dagenlang vast op bed en geven haar gedwongen te eten.
Bij de patiënten in de kliniek behoren isolatie, koude baden en elektrotherapie tot de normale behandelingsmethoden.

In dit verhaal gaat het over de uitvinding van psychochirurgie.
Een onderwerp dat hier ook aandacht gekregen heeft is de plaats van de vrouw in Parijs in het einde van de negentiende eeuw. Onderwerping is aan de orde van de dag, niet alleen bij patiënten.
Op de neurologische afdeling van de enorme Salpêtrière-kliniek voert dokter Charcot experimenten uit op hysterische patiënten. Een aantal van hen wordt gebruikt in voorstellingen die hij geeft om te laten zien hoe goed zijn onderzoeken zijn.

Er zullen ongetwijfeld voorstellingen geweest zijn met mannelijke patiënten, maar beroemd werd dokter Charcot vooral door de voorstellingen met vrouwelijke patiënten. Vanuit heel Europa kwamen mensen naar Parijs om zich te vergapen aan zijn macabere voorstellingen, waar de zenuwarts als een soort tovenaar zijn vrouwelijke patiënten laat dansen. Hij kan als hypnotiseur alles van hen verlangen en het publiek geniet daar van.

Het wordt Jori al snel duidelijk dat elke betrokken arts zijn eigen agenda heeft met betrekking tot deze operatie en hij gaat anders kijken naar wat er zich afspeelt binnen en buiten de kliniek. Er zijn veel jonge proefpersonen nodig voor een specifiek onderzoek en deze kinderen worden op een bijzondere manier gelokt en naar de geheime plaats van onderzoek vervoerd.
Onder het lezen lopen de rillingen over je rug, maar je kunt het boek niet weg leggen. Respect voor de patiënten is uit den boze.

Dit verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Er worden diverse personages voorgesteld, waarvan de een meer dan de ander met het verhaal te maken heeft.
De 'schrijver' van het verhaal is Maxime Chevrier, waar we al in de proloog mee kunnen kennismaken. De belangrijkste personages zijn duidelijk voor de lezer, behalve monsieur Lecoq.
Mysterieuze boodschappen en lijken van mensen die op een heel bijzonder manier om het leven zijn gebracht hebben zijn aandacht getrokken. Bij dit personage kun je jezelf van alles voorstellen, maar pas op het eind komt er duidelijkheid.

De auteur geeft achter in het boek aan dat dit verhaal geen fragment is uit de geschiedenis, maar een hersenspinsel van haar zelf. Veel van de personages hebben werkelijk geleefd, maar er is een grote mix van
realiteit en fictie.
Een verhaal dat een goede kijk geeft op de behandeling van mensen met een psychische aandoening op het einde van de negentiende eeuw.

Ik was meteen gecharmeerd van de manier van schrijven van deze auteur; ze bracht de tijd waarin het verhaal zich afspeelt en de duisterheid van de Salpêtrière-kliniek meteen tot leven.
'Runa' is in mijn ogen een ware openbaring, gegoten in de vorm van een historische roman met een vleugje thriller en een toefje horror. Graag gelezen!