Een knap debuut!

Al op de eerste bladzijde maak je op indrukwekkende manier kennis met de hoofdpersoon, Stella Widstrand. De beschrijving van haar gedachten zijn zo duidelijk dat je niet anders kunt dan nog meer willen weten over hetgeen haar bezighoudt. Ze is meteen een levensecht persoon!

Tijdens een vakantie twintig jaar geleden verdween haar dochter Alice maar haar lichaam werd nooit gevonden.
Dat gegeven alleen al, is te erg om over na te denken. Hoe zou je zelf zijn in zo’n geval, vraag ik me af tijdens het lezen.
Stella is psychotherapeute en als op een dag een nieuwe cliënte zich bij haar praktijk meldt, voelt Stella dat dit haar verdwenen dochter Alice is. Ze voelt het niet alleen, maar ziet het ook! Daarom doet ze er alles aan om deze patiënte ervan te overtuigen dat ze moeder en dochter zijn.

Dat gaat niet van een leien dakje omdat haar directe omgeving op een manier reageert die wel begrijpelijk is, maar daarom voor Stella niet minder verdrietig is om mee te moeten maken.
Want het is niet de eerste keer dat Stella haar dochter 'terugvindt'. De vorige keer dat dat gebeurde, werd ze gedwongen opgenomen in een kliniek. Henrik, haar man kon niet anders dan toekijken.

Stella duikt terug in haar verleden en bezoekt de plaats waar haar verdriet begon: een huisje en het strand bij Strandgården.
Mijn gedachten gaan dan een bepaalde richting uit; ik heb het idee dat ik weet welke kant het verhaal op zal gaan, maar dat idee geef ik weer op terwijl ik verder lees.

Stella merkt dat iemand rare dingen met haar uithaalt, zoals het sturen van een overlijdensbericht… háár overlijdensbericht! Tegelijkertijd probeert iemand het hoe dan ook te voorkomen dat er een band ontstaat tussen haar en haar patiënte. Wie is deze stalker?
Ook Henrik, haar man heeft soms moeite om haar te geloven en dat doet pijn.
Langzaam maar zeker begint Stella te twijfelen aan haar herinneringen.

Deze thriller wordt verteld uit perspectief van de drie hoofdpersonen: Stella, Isabelle en Kerstin. De in cursief geschreven terugblikken zijn een prachtige aanvulling op het verhaal en dat zorgde er voor dat ik me heel betrokken ging voelen met de ervaringen van deze hoofdpersoon.

Door de prettige schrijfstijl, de wisselende perspectieven en de duidelijke karakters van de hoofdpersonen leest Zeg dat je van mij bent heerlijk tot en met de allerlaatste bladzijde. Een overdonderend verhaal dat me zó pakte dat ik dit boek nauwelijks weg kon leggen.
Ik heb dit debuut ontzettend graag gelezen en waardeer het met 4,5/5*